Henk v.d. Woude
Het zal midden in de jaren 50 zijn geweest dat mijn Tante Lien haar verjaardag vierde.
U kent dat wel zo'n kamer vol visite,sigaren en sigaretten volop aanwezig op de tafel die in het midden van de kamer stond met alle mogelijke stoelen er om heen.
Bij ons in de familie werd er altijd muziek gemaakt en gezongen -nog hoor ik het prachtige lied,in het groene dal ,in het stille dal enz.enz.
Om +- 20.30u ,het was al donker,klonk de bekende kreet Bolletje bol, Berliner bol, Bolletje bol, door de straat.
Wie heeft er trek vroeg Tante Lien?
Dat was een domme vraag want iedereen lustte wel zo'n lekkere bol!
Tante Lien ging met een grote schaal de drie trappen af en kwam met later met een afgeladen schaal vol met Berliner bollen weer boven.
Nadat iedereen zijn bol met veel smaak had opgegeten bleef er nog een in de schaal liggen.........
Mijn moeder vroeg; Moet jij niet Lien?
Nou,zei Tante Lien,ik kan het nu wel zeggen maar toen die man al die bollen in die schaal deed viel er een druppel van zijn neus boven op een van die bollen en ik ben vergeten op welke dat was.
Doodse stilte........toen brak het kabaal los en sloeg de stemming om de viool en mondharmonica werden opgeborgen en de kamer liep snel leeg want iedereen moest immers de volgende dag weer vroeg op nietwaar.
Gelukkig bleef er niemand lang kwaad en heeft er niemand- voor zover ik weet- enig nadeel aan overgehouden,maar de Berliner bol is bij ons nooit meer op een verjaardag geserveerd! Henk 