Mijn man woonde voor de oorlog al hier aan de Transvaalkade. Hij kon zich nog herinneren dat er een soort zandstrandje langs het water was waarover je zo het water in kon lopen. In de strenge winters werd er veel geschaatst op de Transvaalkade. Er stonden dan koek en zopie tentjes op het ijs. De mensen die aan de kade woonden, lieten ‘s avonds hun lampen aan en de gordijnen open, zodat het ijs verlicht werd.
Zelf ben ik hier komen wonen in 1966. Wij waren getipt door mijn schoonfamilie dat het huis vrijkwam. In het begin moest ik eraan wennen om in deze buurt te wonen. De mensen voelden zich ‘op stand’ aan dit deel van de kade. De Pretoriusstraat was in die tijd nog wel een chique straat. Er woonden een aantal dokters en op het plein woonde een commissaris van de politie.
In de Pretoriusstraat zat een ‘De Gruyter’ winkel, een mooi betegelde winkel met grote koperen trechters waar de koffie bij het malen doorheen liep. Koffie verkochten ze in vier verschillende kwaliteiten. Verder kon je er duivenvoer, maïs, meel, thee en botermelange kopen. Aan de kade zaten vroeger meer winkels dan tegenwoordig, onder andere de winkel van een bekende fotograaf van trouwfoto’s.
In 1984 is de Transvaalkade helemaal opgeknapt en zijn er nieuwe bomen geplant. Er was een plan om eilandjes in het water te maken, een soort ecologische walletjes. Maar dat plan is niet doorgegaan omdat teveel bewoners erop tegen waren. Zij waren bang voor vervuiling en ratten.
