Op zoek naar oude herinneringen

Verteller: Henk Vittali
Auteur: Henk Vittali
Indische Buurt

Op het plein nu geen doeltjes gemaakt van onze jassen, maar echte stalendoelen en zelfs een mooie basketbalkorf!

 2007 Het vernieuwde Sumatraplantsoen   in 2007:  met kunstgras i.p.v. een grindveld en schitterende doeltjes i.p.v. van jassen of stenen. Wat een verschil!

2007 Het vernieuwde Sumatraplantsoen in 2007: met kunstgras i.p.v. een grindveld en schitterende doeltjes i.p.v. van jassen of stenen. Wat een verschil! Door: Christina Mercken

Alle rechten voorbehouden

Op een herfstachtige zondag in oktober 2004 reed ik op de fiets, vanuit het dorp waar ik nu woon, naar mijn oude Indische buurt. Er is veel veranderd. Het gedeelte Soerabajastraat waar vroeger tramlijn 10 reed, is niet meer. De straat is nog maar een honderdtal meters lang. De panden van Sumatrastraat 221 zijn geheel nieuw en hebben zelfs letters (B, C, D en E) in plaats van nummers! Maar 232 1-hoog, waar Bertus Striethouldt woonde, is nog steeds het oude pand. Waar mijn neefjes Corrie en Johnny Vittali woonden staat nu een naambordje ‘P.N. N.G’…
Het Sumatraplantsoen is een schitterend plein geworden, met asfalt. In 1950-60 voetbalden wij daar op scherpe steentjes, die trouwens wel geschikt waren om mee te schieten met onze katapulten! Op het plein nu geen doeltjes gemaakt van onze jassen, maar echte stalendoelen en zelfs een mooie basketbalkorf! De hoek Tidorestraat / Sumatraplantsoen was vroeger het zo bekende hoekje ‘Kiebertje’, onze snoepwinkel. Die is gesloopt en er staan nu appartementen, MET balkons, wat een luxe!
Op nummer 15, waar vroeger de ingang van de Sumatraschool was, is nu Islamitische Basisschool El Faroeq Omar (Ömer Faruk Islam Ilkokulu). Een allochtone man met baard vertelt dat El Faroeq een geestelijke was die een duidelijk verschil heeft gemaakt tussen ‘kwaad’ en ‘goed’. Aan het einde van de Tidorestraat, voor de oude speeltuin van speeltuinvereniging Gerardus Majella werd ik, in mijn eigen vertrouwde buurt, bekogeld met kastanjes door een groepje allochtone jongetjes!
Mijn oude kleuterschool op Bataviastraat 24 is nu kinderdagverblijf Anak, maar aan het einde van de straat is nog altijd de ingang van speeltuin Batavia. Op het Javaplantsoen staat een nieuw gebouw, vrouwenontmoetingscentrum Kadinlar Merkezi voor Turkse en Marokkaanse vrouwen: eerste steen gelegd op 25 april 1988. Op Balistraat 48 zit nu Buurtcentrum De Meevaart. In mijn jeugdjaren zat daar Drumband en Accordeonvereniging Tubantia waar we op de dinsdagavonden voor vijftien cent of een kwartje naar cowboyfilms met Roy Roggers keken.
Maar ik verlaat de voor mij niet meer herkenbare buurt. Wat heb ik hier nog te zoeken? Slechts de leuke herinneringen die wij vasthouden…

Alle rechten voorbehouden

21684 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Sumatraplantsoen juni 2006. Echte stalendoelen en zelfs een mooie basketbalkorf

Sumatraplantsoen juni 2006. Echte stalendoelen en zelfs een mooie basketbalkorf Door: Brenda Wokke

Alle rechten voorbehouden
 2007 Het Sumatraplantsoen in oktober 2007: het wordt alleen maar beter.

2007 Het Sumatraplantsoen in oktober 2007: het wordt alleen maar beter. Door: Christina Mercken

Alle rechten voorbehouden
 Ingang Bataviaspeeltuin, juni 2006

Ingang Bataviaspeeltuin, juni 2006 Door: Brenda Wokke

Alle rechten voorbehouden

76 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

George Penning (van Dongen)

He Henk

Leuk dat geneuzel in die oude tijd. Zelf ben ik in 1955 in de Bataviastraat geboren en woonde naast de Kleuterschool op 22 in het benedenhuis, schuin tegen over de kruidenier van Ome Gerard Ik woonde daar met mijn broer Willen, Paul en zus Jennie.
iets verder had je de Melkboer en daar boven woonde de familie Hillenaar ( Herman en Greetje) wel speelde altijd op het Sumatraplantsoen.
Dan had je nog de Bakker avn mijn OOm daar haalde we altijd elkkere warme Galletjes met maanzaad.
KAn me ook nog wel de kersttijden herrinneren en dat we de kerstbomen boven op het dak van de school hadden verstopt en dat de Kippen ( politie) deze van het dak af kwam halen en dat wij dan weer op straat met touwen en haken deze weer van de wagen aftrokken en weer op dak brachten.
Kan nog wel even zo door gaan , vind deze site heel goed en zal er dan ooknog vaak eens naar kijken

Gr George

Een bezoeker

Brendan Wright

Ik woon op de Sumatraplantsoen 44/2 en weet zeker dat deze buurt een heel ander buurt was dan wat het nu is. Ze gaan over een paar jaar deze woning slopen en dan gaat ook een stukje geschiedenis weg, jammer vind ik. Als iemand kan me vertellen wie heeft gewoond in mijn woning toen geluk heel gewoon was. pendejito@hotmail.com groetjes

Een bezoeker

Frans de Vries (van 1943 - 1960)

Het zeer leuk om de verhalen te lezen van het Sumatraplantsoen. Mijn naam is Frans, mijn tweeling zuster heet Loes, ik had nog een oudere broer Jaap en een jongere zus Ineke, beide zijn overleden. Wij woonden op nummer 41 1-hoog, boven de fam. De Wijn. Naast ons woonde op 3-hoog de fam. Vittali met de jongens Tonny en Jacob. Op twee hoog woonde de Fam. de Hartog. Daarnaast de Fam. Bunjes. Ook Ria Duikers met haar zuster Elly kan ik nog goed voor me geest halen. Het verhaal van Karel Schlosser kan ik mij nog goed voor me halen, ze gingen later in Soest wonen waarna de fam. Vonk er kwam wonen. Het verhaal van Jodemanussie en het 5 centenbad kan ik nog goed voor de geest halen, we hebben met z'n alle daar veel plezier beleefd. Allemaal tot ziens in goede gezondheid.

Een bezoeker

Marjon

Wat leuk om te lezen zeg! Ook ik ben geboren in 1964 op het Sumatraplantsoen 78-hs. Ik ben het jongste zusje van Hennie Caldenhove. Mijn ouders Henk (1926) en Wil (1934) hebben er gewoond tot 1976 want toen is hun verteld dat hun huis gesloopt zou worden en zijn we naar Lelystad verhuisd. Ik heb op de Kartinischool gezeten en ook op de Groene Specht, ook ken ik Kindervreugd nog en de speeltuin, wij noemde hem altijd de kattebak??? En Tubantia komt me ook bekend voor, misschien omdat mijn vader accordeon speelde? Ik speelde ook altijd op het plein. Ik ben er ook nog onlangs teruggeweest en tot mijn verbazing staat ons huis er nog steeds en zelfs het zwembad in de tuin zit er nog in. Als mijn moeder nog geleefd had en ze wist dit, dan weet ik 100% zeker dat ze terug had gewild want ze heeft Lelystad altijd een dooie stad gevonden. Als iemand mij herinnert kunnen ze me mailen op marron93@hotmail.com.
Groeten Marjon

Een bezoeker

Joop Berkenhamer

Ja Ron vd water, ik ken jou nog wel. Leuk om wat van je te lezen. Groet Joop Berkenhamer

Een bezoeker

Ron Water

Vanaf 1955 tot 1981 op de Valentijkade gewoond. Opgeroeid in het benedenhuis op nr 8, gelegen naast de fietenstalling van Martens schuin tegenover het kippebruggetje! De grafsteenhouwer Berkenhamer en de kolenboer Van Vliet. Bij de warme bakker in de Ombilinstraat op de hoek met de Sumatrastraat een muntje halen voor in de meter zodat wij niet zonder stroom kwamen te zitten. We speelden altijd in en rond de spoorbaan. Via een dempie in de vallie kon je onder de spoorbrug komen. Het Flevopark en het jodemanussie werden ook regelmatig bezocht. Ik herinner mij daar ook nog die waterdrinkbak bij de ingang van het park, wie heeft daar niet ooit eens een slokkie uit geslobberd? In de winter werd geschaatst op de vallie. We voetbalde gewoon voor de deur met als gevolg dat er weleens een ruit sneuvelde bij de buren op nr 9. De schilder Linke op 8 II-hoog repareerde het ruit. Uiteindelijk ben ik op nr 44 gaan samenwonen. En uiteindelijk heb ik uit de buurt moeten vluchten omdat het karakter zo veranderde en niet meer aansloot bij mijn normen.

Visitor

John Koster

Bij toeval kwam ik op deze site terecht en bleef er hangen omdat ik er veel herkenbaars tegenkwam. Zelf ben ik geboren in west (1948) en verhuisde op 6-jarige leeftijd naar oost. Eerst naar de Madurastraat, in zo'n zogenoemde 'spoorwoning' (mijn vader werkte bij het spoor), en daarna in de Sumatrastraat op nr.8 ter hoogte van het Bavohuis en de Ambachtschool. De hele lagere school heb ik doorlopen in de Madurastraat - de J.P.Coenschool - een jaartje VGLO en een jaartje Ambachtschool. Wij keken televisie in de kroegen die je daar had, op bijna elke hoek zat er wel een. Dat waren dan de kinderprogramma's op woensdagmiddag (dat kostte vijf cent) en op zaterdag (een dubbeltje): Okkie Trooi, Coco de vliegende knorrepot, Meneer King, Dappere Dodo, Liang Wang Tjang Tjeng en natuurlijk Pipo en Swiebertje. In de Javastraat had je een snoepwinkeltje waar je voor één cent nog iets kon kopen.
Drumband Tubantia in de Balistraat is mij zeker ook bekend. Mijn hele familie is daar jarenlang lid van geweest, ikzelf dus ook, was tamboer en trompetter. We liepen ook erg vaak door de buurt heen. Tubantia bestaat nog steeds, maar is nu gevestigd op de Valentijnkade. Ik liep ook elk jaar mee als zwarte piet bij de Sinterklaasintocht. Ik was de hoofdpiet en liep naast sinterklaas en het paard.
Na mijn trouwen verhuisde ik een stukje verder naar de Oosterparkbuurt en in 1978 hebben we Amsterdam verlaten, na er 30 jaar gewoond te hebben. In 2003 ben ik nog eens teruggekeerd naar die Indische buurt. Ik liep door de Javastraat en schrok mij werkelijk (is)lam. Ik waande mij niet in Amsterdam-Oost, maar in het verre Oosten! Niets leek meer op wat het was. Ik heb er fijne herinneringen liggen, maar ik wil er noooit meer komen.

Visitor

Karel Schlosser

Kreeg ingeving 'zoek eens naar Amsterdam Oost op het internet'. Tot mijn vreugde een verhaal over het Sumatraplantsoen, ik woonde er in de jaren '50 en heb de verandering van grintveld naar asvalt meegemaakt.
Herinner mij ook dat we er honkbalden met als handschoenen een oude leren voetbal. De plaat was gemaakt in de hoek. Mijn herinnering roept ook het beeld op van huisvaders met een papierenzak kooltjes op de bagagedrager. Verder probeer ik mijn kinderen wel eens uit te leggen dat we kaarten met de voorkant van pakjes sigaretten. Heerlijk weer eens wat te lezen over de oude Indische buurt. Verder deel ik vele ervaringen met de schrijvers en denk ook met genoegen aan het huren van een fietsje vooral op de zondag. Henk, in mijn beleving was jouw vader installateur van bliksem afleidingen. Ik woonde op 59-hs op het Sumatraplantsoen.
Karel Schlosser

Visitor

Truus Jongkind

Hoi Henk, leuk vehaal. Ik kan me nog een paar dingen herinneren , zoals de groene specht (kleuterschool)en wij gingen altijd rolschaatsen op het Sumatraplantsoen. Ik ben zelf geboren in de Sumatrastraat 185, boven Piet Oud, en keken uit in de Ombilinstraat. Het was een hele fijne tijd en die komt nooit meer terug. Groetjes, Truus Jongkind

Visitor

Nelly

Hallo Henk, het blijft leuk om je verhalen nog eens door te lezen. Ik hoop dat je veel reacties krijgt, want stuk voor stuk zijn jouw verhalen, nostalgische "juweeltjes" die bewaard moeten blijven. Ik ben erg benieuwd, wanneer jij weer met een nieuw verhaal komt (?). Volgens mij is jouw pen nog lang niet opgedroogd, en zijn er nog leuke verhalen zat om op te schrijven!Lieve groet van Nelly, je ex-kleutervriendinnetje.

Visitor

M.J.Haverkort van Wijngaarden

Na het lezen van al die verhalen over de Indische buurt kwam alles mij weer voor de geest. Ik ben geboren in 1928 in de Sumatrastraat 202 huis, onze buren: de fam.Balk en daarnaast de familie Hey, die een drogisterij hadden op de hoek van de Sumatrastraat en de Molukkenstraat. Wij speelden met alle kinderen in de straat en dat kon midden op de weg want alleen de drogist had een auto. Boven ons woonden de jongens Huybrechtse. De oudste heette Joop en hij organiseerde fietstochten naar het Gooi op zondag. Ook het pontje naar het zwembad herinner ik me nog goed. Op de hoek was de bakker Hoogervorst, op de andere hoek de proviand en in de Molukkenstraat melkhandel Boin , dan verder een grote zaak Wijnberg en op de hoek met de Insulindeweg de Gruyter.
Uit de Tidorestraat herinner ik me namen als Reekers, Lieshout, de Looyer en de comestibeleszaak van Somers op de hoek. In de Molukkenstraat woonde een schoenmaker met zijn vrouw en hun einige zoon Gerry. Reens was de achternaam. Ze zijn in de oorlog weggevoerd en nooit meer teruggekomen. In het koffiehuis in de Molukkenstraat was het 's morgens heel druk met mannen die heel vroeg naar hun werk gingen.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Woensdagmiddag met zijn allen naar het Zuiderzeepark met een oud tafelkleed om pinda's op te doppen. Bij de ingang van het park was een waterkraan, waar aan een ketting een ijzeren kroes hing. Op zondag kwam er altijd een kar met zuurwaren door de straat. Voor een kwartje had je een hele schaal met heerlijke zure bommen en augurken. Soms kwam er ook een man door de straat met allemaal hoedendozen aan een touw over zijn schouder en die kostten dan 18 cent. Want dat riep die verkoper de hele tijd. Achttien centen de hoedendozen!!!!!!!

Visitor

Wen Rous

Ik kan zoveel vertellen over de Valentijnkade en omgeving. Ik kwam in 1946 te wonen op de Valentijnkade 0p nummer 22 en heb er gewoond tot 1961. Ik zat op de Batjanschool bij juffrouw Mooy en meester Donselaar en later Meester van de Bor de grondlegger van het schoolvoetbal. Ik heb ook nog twee broers Leo en Cor.Wil je nog iets weten uit deze geweldige tijd dan hoor ik het wel. Groeten, Wen Rous.

Visitor

Arie Warmer

Hallo Henk, ik ben zelf 48 jaar en ben opgegroeid in de Indische buurt. Ook veel gespeeld in de Gerardus Majella speeltuin en op zondag naar de film voor een kwartje. Ik heb zelf gewoond in de Ombilinstraat, zijstraat van de Valentijnkade. Ik woon nu al weer 25 jaar in Lelystad, maar als ik jouw verhaal lees, dan krijg ik toch weer heimwee naar die tijd. Heb ook vaak gevoetbald op het Sumatraplantsoen met Henny Caldenhoven, Henki Klootwijk, noem maar op... Mooi verhaal Henk.

Visitor

Nelly Schilling

Hallo Henk. Ben erg onder de indruk van je uitvoerig verslag. Een paar keer aandachtig gelezen. Zo goed en beeldend beschreven, dat je bijna het gevoel krijgt, achter op de bagagedrager van je fiets, mee hebt mogen kijken en je te verbazen.
Geboren in de Indische buurt, maar al dertig jaar weg uit Amsterdam. Altijd nog wel een beetje heimwee gehad. Ik weet niet of het nu nog zo prettig is, om daar weer eens rond te gaan kijken. Was het wel altijd nog van plan, maar nu... ik denk het toch maar van niet! Bewaar toch liever mijn herinneringen aan de Indische Buurt van vroeger, zoals het toen was . Vooruitgang kun je niet tegenhouden. Zou ik ook absoluut niet willen, maar toch, moest dat nu uitgerekend zo drastisch in onze gezellige Indische Buurt?
Voor mij voorkomt het verslag van jou Henk, in ieder geval een desillusie. Dus denk ik niet dat ik de trip van jou ga navolgen. (Zelfs niet op je bagagedrager.) Maar toch heel erg bedankt voor al je moeite, want je hebt geen halve maatregelen genomen en het jezelf makkelijk gemaakt. Zeker ook, voor je moed, om een beetje verleden en jeugdherinneringen zien terug te vinden. Lang leve de herinnering, die gaat voorlopig niet verloren. Toch? Groetjes van Nelly (een kleuterschool vriendinnetje)

Visitor

Rina

Via Bertus Striethouldt jouw verhaal gelezen over je tocht door de oude buurt. Allemaal heel herkenbaar en erg leuk om te lezen. Een paar jaar terug ben ik er ook geweest en was me rot geschrokken toen ik de hoek van de Tidorestraat omkwam en zag dat onze school, de Kartini, er niet meer was. Ik was echt geschokt, zoiets is toch onmogelijk! Maar ja, de werkelijkheid stond daar toch echt. Niets beklijft. Dank je voor je uitgebreide verhaal, groet Rina.

Visitor

Bertus Striethouldt

Ja Henk, herinneringen zijn altijd van vroeger en dan ga je zelf een film terugdraaien over de je eigen tijdsperiode 1940 en '50-er jaren. Ik zie mezelf vanaf de Valentijnkade kolen sjouwen (Fa. van Vliet), als twaaljarige naar de Sumatrastraat met wel eens een half mud aan gewicht (35 kg) om die salamanderkachel warm te houden. Op vrijdagavond met zijn allen naar het badhuis op het Javaplein en zingend en wel weer met zijn allen onder het gamalen water staan galmen. Voor je vader twee maatjes jenever halen bij cafe Idenburg op de hoek van de Valentijnkade en Mollukkenstraat. Je eerste biljartstoot en je eerste pilsje bij datzelfde cafe. Vliegeren in het Zuiderzeepark (nu Flevopark), rotzooien op het jodemanussie, en helemaal lopen naar de Oranjesluizen om daar te spelen aan de waterkant en te kijken naar de Willem Barendsz (de walvisvaarder) die daar afgemeerd lag. Trammetje pikken op de hoek van de Soerabajastraat en meehangen in die open rijtuigen tot de Molukkenstraat omdat je er anders afgeschopt werd door de conducteur. Bakkie wippen, dus hangen aan de laadbak van een vrachtauto die - als de chauffeur het in de gaten had - je helemaal kon vervoeren naar Diemen! Met z'n allen naar Zeeburgia, om daar te proberen zonder te betalen op dat voetbalstadion te komen met alle gevolgen van dien. In je plusvoor (drollenbroek) naar de bios( soms geen geluid, dan zat er eentje op een piano te rammen) in het buurthuis Batavia of op in de speeltuin aan de Tidorestraat. Na de film als een cowboy al schietend de perken van het Sumatraplantsoen in rennen. Toen was geluk nog heel gewoon.