Ik weet dat er vroeger allerlei bedrijven waren zoals Blooker, Bertels en Maschmeijer. En dat de Keulse Vaart daar doorliep tot aan de Amstel. Als je vroeger bij de Berlagebrug vanuit Zuid rechtsaf ging kwam je bij een bruggetje en als je dat overging was je bij de Omval. Er was een straat, de Amstelhoekstraat, die nu totaal verdwenen is net als alle bedrijfsgebouwen. In plaats daarvan zie je de Rembrandttoren, met zijn 150 meter het hoogste gebouw van Amsterdam.
Rembrandt moest eens weten dat er een toren naar hem is vernoemd. Ooit schilderde hij de Omval met een vrijend paartje tussen de bomen. Maar dat is lang geleden !
Dan de Breitnertoren waar het hoofdkantoor van Philips is gevestigd en de Mondriaantoren. Verder hoge woongebouwen. Het enige dat nog herinnert aan de vroegere Omval is het oude Blooker portiershuisje dat als een nietig bouwwerkje midden tussen de torens staat.
De wandeling begon in het in 1939 geopende Amstelstation, in de hal bij het prachtige beeld de Terugblik van Theo van Reijn. Een mede-wandelaar las er een zelfgemaakt gedicht voor, Drie turven, dat hij over het beeld, zelf noemt hij het Het Wachtend Naakt, heeft gemaakt.
We verlieten het station via de achterzijde waar de grote kolos van de vroegere Rijkspostspaarbank, tegenwoordig Hogeschool Holland, je meteen voor het blok zette: de nieuwe tijd, het is niet anders. Niets deed meer denken aan de vroegere landelijke omgeving. Links bij het talud waar nog wel gras groeit geluisterd naar het verhaal van iemand die daar ooit een moestuin had en kalkoenen voor eigen gebruik fokte. Soms ontsnapten er beesten die dan kuierend op het perron van het Amstelstation werden teruggevonden.
Verder ging het naar het Blookerhuisje, met de geschiedenis van de cacaofabriek, en de 3 grote torens. Je moest goed omhoog kijken wilde je het topje zien. In 2002 werd de Rembrandttoren gegijzeld door een 59-jarige man die streed tegen de breedbeeldtelevisie van Philips. Maar Philips was al verhuisd naar de Breitnertoren. De gijzeling eindigde met de zelfmoord van de man. Er werd zelfs een film over gemaakt.
We liepen tussen de hoge gebouwen door naar de Amstel en wandelden langs het wandelpad waar vroeger Maschmeijer zat tot aan de brug en gingen daar meteen rechts langs de Ouderkerkerdijk. Veel bedrijfjes zijn ook hier gesloopt, o.a. de jachthaven van Van Hinloopen om plaats te maken voor nieuwbouw. 1700 Huizen moeten er komen. Het begin is al gemaakt op het terrein van de voormalige Zuidergasfabriek. De watertoren is nu nog te zien, maar hoe lang nog ? We beklimmen de trap van het immense gebouw van Waternet. Je hebt daarboven een prachtig uitzicht over de Amstel, dat wel. En voor ons in de Amstel het drijvende zwembad naast R.I.C., de roeivereniging van katholieke oorsprong.
Over het karakteristieke bruggetje gaat het verder langs de woonboten. We luisteren naar het verhaal van een bewoonster. In de winter verbruikte de kolenhaard veel kolen, de butagastank bevroor bij min vijf graden maar in het bootje was het oergezellig.
Via de hoge fiets/voetgangersbrug wandelen we over de Duivendrechtsevaart, wat tot voor een paar jaar geleden niet mogelijk was. Dit is echt een verbetering. Nu zijn we meteen aan de ‘stille kant’ van de Amstel, die voorheen alleen via de Berlagebrug en de Utrechtsebrug bereikt kon worden.
De roeiverenigingen Poseidon, Sköll en Willem III hebben er nog steeds hun domicilie en links bevinden zich de volkstuinen van Amstelglorie. Volgens een tuinder daar gelukkig (nog) niet op de nominatie om ook te verdwijnen.
Rechts dan de z.g. Groene Staart, een groengebiedje met woonboten. Het is een eldorado. We lopen er doorheen en wanen ons in een echt bos. We ontmoeten een enthousiaste bewoner die zijn hond uitlaat en die ons uitnodigt zijn boot te bekijken. Door tijdsgebrek moeten wij hier helaas van afzien.
De woonbootbewoners hebben, samen met de roeiverenigingen en het volkstuinencomplex Amstelglorie een buurtbeheergroep De Groene Staart opgericht om te strijden tegen het verloren gaan van dit gebiedje. Dat zou doodzonde zijn. Er wordt al zoveel groen opgeofferd.
Rustig wandelden we terug om in het nieuwe café-restaurant Riva in de Amstel aan de Omval van een welverdiend kopje koffie te genieten.
Een verhalenwandeling langs Omval en Amstel: een leuke ervaring waar ik geen spijt van heb. De volgende keer ben ik zeker weer van de partij. Ik heb me aangemeld om op de ‘fanclub’lijst te komen, zodat ik er zeker van ben op de hoogte te worden gehouden.
