Het is oorlog, het water in de Weespertrekvaart staat flink hoog en ik besefte toen nog niet dat er flink gepompt moest worden om de Watergraafsmeer droog te houden en dat dat water in de ringvaart terecht kwam en dat deze ook weer een weg moest krijgen.
Deze vaart was voor ons kinderen een geweldig speelterrein. Boten voeren er amper, af en toe een vrachtschip dat met een lijn werd voortgetrokken of soms met een zeil erop . De vaart lag vol met waterplanten en vlap, zoals wij dat noemden en door dat met een stok op de kant te trekken, je puitaaltjes kon vangen. De vaart zat in die dagen nog vol aal.
Voorbij de Kruislaan aan de onderkant van de dijk was het altijd zompig en wisten wij veel, dat die dijk zwaar belast werd en iets water doorliet.
Na de oorlog, ik kwam nog steeds in de Wetbuurt, dacht ik daar nog wel eens aan en bedenk ik nu dat die Duitsers daar een groot belang bij hadden om de Watergraafsmeer droog te houden, daar ze het geschut, de zoeklichten met de kazernes hadden staan en niet te vergeten:
Hun makkers werden ook op de Oosterbegraafplaats begraven.
Jongens, allemaal verleden tijd.