Indonesische Amsterdammer in de Dapperbuurt

"Toen ik in 1990 in de Dapperbuurt kwam wonen, was ik de allereerste bewoner van dit blok in de Von Zesenstraat. Het is erg prettig de Dappermarkt onder handbereik te hebben. Leuker dan de Albert Cuyp - die is toch meer voor toeristen. De markt is netjes en schoon - anders dan ik in Indonesië en Vietnam gewend ben."
Via een lange omweg kwam Bambang in Nederland terecht. Toen in 1965 in Indonesië een militaire coup plaatsvond, studeerde Bambang werktuigbouwkunde in Moskou. Iedereen die als ‘links’ gold, werd door het Indonesische regime als verdacht persoon bestempeld. Bambang kon niet terug naar zijn geboorteland en raakte bovendien zijn Indonesische nationaliteit kwijt. Na een jarenlang verblijf in de Sovjet-Unie en Vietnam, vroeg hij in 1988 politiekasiel aan in Nederland.
Bambang: "Ik voel me Amsterdammer. Mijn voetbalclub is Ajax. Ik zou nergens anders willen wonen dan in de Dapperbuurt met al die mensen uit verschillende landen. En lekker dicht bij het centrum. De Dapperbuurt is mooi vernieuwd. Alleen die tentdoeken zouden wel wat kleurrijker mogen. Wat ik ook jammer vind is dat toen de markt feestelijk heropend werd er alleen maar Nederlandse muziek te horen was. En gezamenlijke activiteiten van buren onderling - dat laat ook wel wat te wensen over."
Bambang moet er hartelijk om lachen dat de Dapperbuurt de ‘onveiligste buurt’ van Amsterdam zou zijn, onveiliger nog dan de Bijlmer waar hij eerst woonde. "Zo voel ik dat absoluut niet. Er hangen natuurlijk wel af en toe jongens rond die bepaalde dingen verkopen, maar ik moet zeggen dat ik ‘s avonds toch zelden de deur uit ga. Het verschil met Aziatische landen is natuurlijk dat er hier meestal weinig leven op straat is. Daar heb je altijd straatverkopers met saté en zo. Dat mis ik hier wel."