Mijn verhaal begint bij het einde. In gedachten ben ik weer op mijn oude adres, waar je vrij buiten kon spelen. De Danie Theronstraat had kleine voortuintjes, grote portieken, en aan beide kanten poortjes (poortwoningen). In die poortjes hielden we in de winter sneeuwbalgevechten tegen de kinderen van de andere kant van de straat, dat waren de kakkers van de straat. Wij waren de arbeiders.
Een jaar geleden kwam ik bij toeval in mijn oude straat. Ik ben toen zo brutaal geweest om bij nummer 15 te gaan kijken bij de nu gerenoveerde woning waar ik opgroeide. Ik schrok heel erg, want in mijn verbeelding was het achter heel ruim. Nu ik daar weer was, bleek hoe dicht de huizen op elkaar stonden. Ik vond niets meer van terug mijn kinderherinnering. Aan een kant van de straat was nog wel een poortje, maar dan in nieuwbouw. De sfeer van vroeger miste ik. Misschien komt dat omdat ik nu al weer 32 jaar in de Meer woon, daar is zoveel groen en ruimte.
