Als 14 jarig meisje zat ik op de Nijverheidsschool in de Marcusstraat, dat was puur een meisjes school. De lessen begonnen 's morgens soms al om 8.00 uur en ik moest dan van de Danie Theronstraat naar de school lopen onder het viaduct door van de Wibautstraat. De verlichting was toen bar slecht. Het was geen prettig gevoel om daar te lopen omdat verderop in de Wibautstraat de Technische school was. Daar zaten alleen jongens op en die liepen ook langs de viaduct.
Op een ochtend liep ik niets vermoedend naar school toen een groep jongens vervelend tegen mij begon te doen. Zij pakten mijn tas af en begonnen over mijn lange haar te zeuren. Ik voelde mij niet op mijn gemak en vroeg of ik mijn tas terug mocht en door mocht lopen naar school, maar zij werden steeds vervelender.
Op een gegeven moment zag een meneer die langskwam op de fiets wat er aan de hand was. Hij gooide zijn fiets neer en schoot mij te hulp. De jongens vlogen weg, mij verbouwereerd achterlatend. Wie die man was weet ik tot op de dag van vandaag niet, maar ik ben hem nog steeds dankbaar omdat hij de jongens de kans niet gaf door te gaan.