Als jongeste telg van de familie Jonker heb ik natuurlijk andere herinneringen aan het leven op het Pretoriusplein dan mijn oudere broers en zussen, hoewel... De koude lange winters met sneeuw in het plantsoen. Wij klommen dan over het "verboden" hekje en gingen daar een fort bouwen met een mega hoeveelheid sneeuwballen, want de familie Steggerda van de fotograaf zat aan de andere kant, ook in een fort te wachten tot de aanval zou beginnen. Ik vond het toen allemaal doodeng en heel spannend. Ik bleef wel achter in het fort onder de hulstboom om sneeuwballen te maken. Verder heb ik heel veel met mijn broers Theo en Stephan en buurmeisje Liesbeth Ottes gerolschaatst om het plein, vele kilometers hebben wij daar afgelegd. Tegen de richting in omdat je dan de auto's zag aankomen.
Wij waren ongelooflijk bang voor juffrouw De Hulu. Zodra wij met een bal buiten aan het spelen waren, tussen onze twee voordeuren in, dan verscheen de juffrouw De Hulu achter haar plantjes om ze "water te geven". Als de bal dan tegen haar Fiat 500 (zie de foto) aankwam of nog erger tegen haar raam, dan stormde ze naar buiten, met haar sleutelbos in haar hand en maakten wij dat we weg kwamen. We gingen dan de hoek om en gluurden om het hoekje, tot ze weer weg was. Een enkele keer kreeg ze onze bal te pakken en nam die dan mee naar binnen. Hoe we die dan weer terugkregen weet ik niet meer, misschien mijn grote broer Pieter ingeschakeld?