Vriendinnetjes in de Transvaalbuurt

Verteller: Michel Jonker
Transvaalbuurt

Ik verloor mijn vertrouwen in de mensheid, ik was zo onder de indruk van de gemeenheid van die jongen.

 Het Pretoriousplein (nu Steve Bikoplein) in 1972. Op de fiets Michels jongste zus Ursula.

Het Pretoriousplein (nu Steve Bikoplein) in 1972. Op de fiets Michels jongste zus Ursula.

Alle rechten voorbehouden

Met mijn klasgenootjes kon ik het goed vinden. Na school bleven we wel praten, vaak analyseerden we de afloop van de Tweede Wereldoorlog die nog vers in het geheugen (van onze ouders) lag. Op een dag werd ik als vierjarige geconfronteerd met de ‘wreedheid’ van de wereld buiten school. Een grotere jongen, een ‘schoffie’ uit de Transvaalstraat, kwam met zijn hond aan de lijn aangerend en commandeerde zijn hond met satanisch plezier: "bijt ze, bijt ze dan!!" Ik was als de dood. Met de andere klasgenootjes vluchtte ik de schoolpoort binnen, maar de jongen bleef met zijn hond op ons wachten. Soms deed hij alsof hij wegging, om even later terug te komen. Na een langdurig wegblijven verzamelden mijn klasgenootjes genoeg moed om naar huis te durven. Ik moest echter de andere kant op en kon de schoolpoort niet meer uitlopen. Ik heb gewacht tot mijn moeder, die ongerust was geworden, mij kwam zoeken. Ik verloor mijn vertrouwen in de mensheid, ik was meer onder de indruk van de gemeenheid van die jongen dan van zijn hondje. De honderd meter en de hoek tussen ons huis en de school kon ik niet meer alleen overbruggen. Gelukkig was er Ineke Weingaard. Zij kwam mij vanaf die dag trouw van huis afhalen en liep na school met me mee terug. Zij was mijn eerste vriendinnetje.
Er waren wel andere vriendinnetjes. De dochter van de stomerij uit de Pretoriusstraat die mij eens op haar verjaardag had uitgenodigd. Ik geloof dat ze een hobbelpaard had, alleen kan ik me daar weinig van herinneren. Veel later heb ik op een feestje gedanst met een leuk meisje, de dochter van fotograaf Steggerda. Ik weet nog steeds niet wat mij toen bezielde, maar ik zei dat ik liever niet uitging met meisjes in mijn buurt.

PS. Ineke, mocht je dit lezen, laat eens horen of jij je dat bange jongetje van de kleuterschool nog kunt herinneren.

Alle rechten voorbehouden

6500 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

 Het Pretoriusplein in 1970, met op de voorgrond zusje Ursula.

Het Pretoriusplein in 1970, met op de voorgrond zusje Ursula.

Alle rechten voorbehouden

17 reacties

Voeg je reactie toe
johnlakeland

Schoolreisje st Leonardusschool

 

21 maart 2018

 

 

Foto

 

Hoi Anita, klas 5 van de st.leonardusschool ging op schoolreis 1962-63 bij Muiderberg. Ik heb een foto van hennie die zit op een schommelpaart.ik kan de foto naar je sturen. Laat het mij weten.

Groet Willem

Joop Klok

Re: Re: Ome Willem

Anita:
Marion Vierveijzer:Ik woonde in de Joubertstraat, meteen naast kleuterschool de Klaproos. Ik moest ook naar de kapper op het pretoriusplein. Ome Willem knipte altijd je pony te kort en als hij klaar was met je haar verpesten dan ging hij ook nog "slagleggen". Vreselijk. Ook die tondeuse op het end was afschuwelijk. Je liep weken lang voor gek. Zijn kapperszaak was geloof ik naast fotograaf Steggerda. Anita Steggerda zat bij mij in deklas op de Maria Immaculataschool.Jammer dat alles zo veranderd is. Groeten, Marion Vierveijzer.
Hoi Marion,
Ik kan me niet herinneren dat ik bij ome Willem geknipt ben, maar als ik naar sommige foto's kijk (schuine pony), dan moet dat haast wel. Mijn broers gingen er wel heen.
De kapperzaak was niet naast de fotozaak. Deze stond in de pretoriusstraat en de kapper op de volgende hoek vlak bij de Laings Neckstraat.
Groetjes Anita

Ik kwam van 1956 tot eind jaren zestig ook bij ome willem de kapper.

ben van benthem

Re: Re: vriendinnetjes transvaalstraat

Anita:
ben van benthem:Ja wie kende het niet Foto Steggerda op de belangrijke dagen van de kerk was hij er altijd bij ik heb mijn eerste pasfotos ook bij jullie laten maken mijn oudere zus haar trouw fotos en ik ook in 1972 je word ouderpappie ik zie je vader zo voor me staan in pak.ik heb bij je broer Hennie in de klas gezten op de St.Leonardusschool. en ook samen op het kerkkoor bij louise Mol. jullie hadden altijd een mooie etalage met mooie fotos groetjes Ben.van.Benthem Frankrijk hoe is het met Hennie??
Hoi Ben,
Leuk dat je mijn vader nog zo goed herinnert, maar dat kan ook niet anders als hij de trouwfoto's heeft gemaakt.
Met Henny is alles goed. hij is inmiddels ook al een trotse opa. Ik zal hem de groeten van je doen.
Anita Hallo Anita ik wou nog even zeggen dat ik ook papi. opa ben drie maal twee meisjes en een jongen . en nog bedankt voor je reactie.normaal hoor jr nooit wat terug groetjes uit frankrijk. Ben.

Anita

Re: Ome Willem

Marion Vierveijzer:
Ik woonde in de Joubertstraat, meteen naast kleuterschool de Klaproos. Ik moest ook naar de kapper op het pretoriusplein. Ome Willem knipte altijd je pony te kort en als hij klaar was met je haar verpesten dan ging hij ook nog "slagleggen". Vreselijk. Ook die tondeuse op het end was afschuwelijk. Je liep weken lang voor gek. Zijn kapperszaak was geloof ik naast fotograaf Steggerda. Anita Steggerda zat bij mij in deklas op de Maria Immaculataschool.Jammer dat alles zo veranderd is. Groeten, Marion Vierveijzer.

Hoi Marion,
Ik kan me niet herinneren dat ik bij ome Willem geknipt ben, maar als ik naar sommige foto's kijk (schuine pony), dan moet dat haast wel. Mijn broers gingen er wel heen.
De kapperzaak was niet naast de fotozaak. Deze stond in de pretoriusstraat en de kapper op de volgende hoek vlak bij de Laings Neckstraat.
Groetjes Anita

Anita

Re: vriendinnetjes transvaalstraat

ben van benthem:
Ja wie kende het niet Foto Steggerda op de belangrijke dagen van de kerk was hij er altijd bij ik heb mijn eerste pasfotos ook bij jullie laten maken mijn oudere zus haar trouw fotos en ik ook in 1972 je word ouderpappie ik zie je vader zo voor me staan in pak.ik heb bij je broer Hennie in de klas gezten op de St.Leonardusschool. en ook samen op het kerkkoor bij louise Mol. jullie hadden altijd een mooie etalage met mooie fotos groetjes Ben.van.Benthem Frankrijk hoe is het met Hennie??

Hoi Ben,
Leuk dat je mijn vader nog zo goed herinnert, maar dat kan ook niet anders als hij de trouwfoto's heeft gemaakt.
Met Henny is alles goed. hij is inmiddels ook al een trotse opa. Ik zal hem de groeten van je doen.

Anita

ben van benthem

vriendinnetjes transvaalstraat

Ja wie kende het niet Foto Steggerda op de belangrijke dagen van de kerk was hij er altijd bij ik heb mijn eerste pasfotos ook bij jullie laten maken mijn oudere zus haar trouw fotos en ik ook in 1972 je word ouderpappie ik zie je vader zo voor me staan in pak.ik heb bij je broer Hennie in de klas gezten op de St.Leonardusschool. en ook samen op het kerkkoor bij louise Mol. jullie hadden altijd een mooie etalage met mooie fotos groetjes Ben.van.Benthem Frankrijk hoe is het met Hennie??

Anita Steggerda

Vriendinnetjes in de transvaalstraat

Hallo Michel,
Volgens mij ben ik het meisje waar je mee gedanst hebt.
Wij zijn, als gezin, in juli 1959 op het pretoriusplein nr. 9 komen wonen. Mijn vader had een fotozaak, op de hoek van de pretoriusstraat, pretoriusplein.
Jouw verhaal komt me bekend voor, zeker als het gaat om hoe goed de buren op je letten. Ook wij waren met vijf kinderen niet altijd even stil. Jullie woonden bij ons aan de overkant en dat was ver weg:), daarom hebben we zeker nooit met jullie gespeeld.
Leuk om dit verhaal en die foto's op het internet tegen te komen.
Groeten Anita

Marion Vierveijzer

Ome Willem

Ik woonde in de Joubertstraat, meteen naast kleuterschool de Klaproos. Ik moest ook naar de kapper op het pretoriusplein. Ome Willem knipte altijd je pony te kort en als hij klaar was met je haar verpesten dan ging hij ook nog "slagleggen". Vreselijk. Ook die tondeuse op het end was afschuwelijk. Je liep weken lang voor gek. Zijn kapperszaak was geloof ik naast fotograaf Steggerda. Anita Steggerda zat bij mij in deklas op de Maria Immaculataschool.Jammer dat alles zo veranderd is. Groeten, Marion Vierveijzer.

Een bezoeker

Rob van den Berg

Hoi Michel,

Mijn naam is Rob van den Berg (1958) en ik heb in de Pretoriusstraat nr. 9 (is nu weg) gewoond. Ik was (hoe sentimenteel ook) op zoek naar wat oude foto's van mijn buurt.
Ik heb denk ik tot 1970 in de Pretoriusstraat gewoond en ben daarna met mijn ouders naar Amsterdam Noord gegaan.
Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik wel eens bij jullie op het Pretoriusplein (nu Steve Bikoplein) aan het tollen was.
Vooraan in de Pretoriusstraat kan ik me nog de groentezaak, de kapper, de sportzaak, de slager etc. herinneren.
Ook dat ik voor mijn moeder wel eens een ring moest verpanden bij de juwelier (het nummer ben ik kwijt, maar het zal zo rond nummer 25 of 31 geweest zijn.

Leuk wat verhaaltjes te lezen over mijn tijd; ik ga nu verder zoeken en ik wens jou ook veel goeds bij het eventueel zoeken naar andere plaatjes.
Groet Rob van den Berg

Een bezoeker

Gerard Scheffer

Hallo Michel, leuk om je verhaal te lezen. Ik was bevriend met jouw broertje Stefan (ik denk tenminste dat het te broertje is). Ook de naam van je zusje Ursula doet bij mij een belletje rinkelen. We gingen op de St. Lidwinaschool, op het Linnaeushof. Hartelijke groet, ook aan je broer(?)

Een bezoeker

Godelive van Gemen

Ach, genealogie, wat een onzin! Zo denk ik soms, maar dan opeens als ik logeer in de Transvaalstraat, word ik overvallen door heimwee en ook nieuwsgierig naar de van Gemen die kapper was. Wie weet of hij kinderen had? Of nog van alle. Ik woonde van 1963 tot 1968 in "de Kaza', de Casa Academica. Mijn vriend woonde op een zolderkamer in de Paardekraalstraat en overleed aan een dubble klaplong. Dat was in 1965, begin juni. Ja, het was mijn buurtje. Later trouwde ik een Amsterdamse van Gemen en ging met hem in Limburg in mijn ouderlijk huis wonen. Ik vond het altijd een wonderlijke buurt waar ik veel heb gehuild, eenzaam op mijn kamer in de weekends, waar ik verliefd werd op een ook Limburgse student, waar ik hem verloor en waar ik nu bij mijn dochter logeer. Ik vind het nog steeds een wonderlijke buurt. Een vreemd dorp waar nog steeds mensen van hier en van ver elkaar groeten bij tijd en wijle. Echt een buurt waar ik mijn hart aan heb verloren. Godelive.
Ps-je. Wat leuk om op deze website te zijn gekomen. Echt enig.

Visitor

Sandra van der Plasse

Inderdaad ja, ik heb hier ook nog gespeeld. Er zat een herenkapper, een fotozaak en een juwelier, want ik weet nog goed dat ik daar mijn eerste gaatjes in de oren kreeg. Stond ik daar en durfde ik niet meer. Kort daarna ben ik alsnog gegaan, intussen bijna 30 jaar terug. Over het plein naar school, eerst Pretoriusplein later Steve Biko.

Visitor

Ursula Jonker (zus van Michel Jonker)

Als jongeste telg van de familie Jonker heb ik natuurlijk andere herinneringen aan het leven op het Pretoriusplein dan mijn oudere broers en zussen, hoewel... De koude lange winters met sneeuw in het plantsoen. Wij klommen dan over het "verboden" hekje en gingen daar een fort bouwen met een mega hoeveelheid sneeuwballen, want de familie Steggerda van de fotograaf zat aan de andere kant, ook in een fort te wachten tot de aanval zou beginnen. Ik vond het toen allemaal doodeng en heel spannend. Ik bleef wel achter in het fort onder de hulstboom om sneeuwballen te maken. Verder heb ik heel veel met mijn broers Theo en Stephan en buurmeisje Liesbeth Ottes gerolschaatst om het plein, vele kilometers hebben wij daar afgelegd. Tegen de richting in omdat je dan de auto's zag aankomen.
Wij waren ongelooflijk bang voor juffrouw De Hulu. Zodra wij met een bal buiten aan het spelen waren, tussen onze twee voordeuren in, dan verscheen de juffrouw De Hulu achter haar plantjes om ze "water te geven". Als de bal dan tegen haar Fiat 500 (zie de foto) aankwam of nog erger tegen haar raam, dan stormde ze naar buiten, met haar sleutelbos in haar hand en maakten wij dat we weg kwamen. We gingen dan de hoek om en gluurden om het hoekje, tot ze weer weg was. Een enkele keer kreeg ze onze bal te pakken en nam die dan mee naar binnen. Hoe we die dan weer terugkregen weet ik niet meer, misschien mijn grote broer Pieter ingeschakeld?

Visitor

Kees Zijp

Beste Familie Jonker, Wat waren die winters koud en lang he? Of verbeeld ik mij dat maar? Maar gezellig waren ze wel en op het perkje mochten we gelukkig wel sneeuwpoppen maken. O ja Ome Willem, we hadden geloof ik allemaal bloempotten modellen. Op deze foto zien we geloof ik zijn kapperszaak. Het badhuis was inderdaad een verzamelplaats en het was verboden te fluiten onder de douche. Leuk ook die foto van de Jonkertjes bij speelgoedwinkel Pronk, ik heb daar mijn dinky toys gekocht of gekregen. Ook was er de groenteboer Staudt en kruidenier Wijnberg die een aardige dochter had die boven de zaak woonden op de hoek van de Paardekraalstraat. Verder bij jullie om de hoek de slagers Beer en Bogers en aan de overkant Juwelier Dijkema. Toen ik wat groter was gingen we op het platte dak zonnen en schenen we met en spiegeltje naar de meisjes. Groetjes Kees Zijp

Visitor

Zus van Michel

De eerste traumatische gang naar kapper Willem in 1957, de kapper die je beroofde van je hele vrije woensdagmiddag omdat heren die geknipt wilden worden steeds voor gingen, herinner ik mij nog goed. Een voorbeeld van zijn geweldige kapperskwaliteiten (voor 75 ct werden er ook meisjes geknipt in het model bloempot, onafhankelijk van hun soort haar en eventuele kruinen) zie je op de foto's van Michel en broers en zussen.

Visitor

Michel Jonker

Hallo Kees,
Ik denk niet dat ik je ken, misschien dat je de bovenbuurjongen, Fenno Ottes, wel kent. Waarschijnlijk heb ik je wel vele malen als 'bromnozem?' rond het plein zien brommen. Mijn broer Pieter (ook uit '51) had ook een Puch gekocht van het geld van een krantenwijk. Ikzelf was nog niet zo alternatief en, na twee jaar "Het Vrije Volk" bezorgen in the Transvaalbuurt, hoopte ik meer indruk te maken met een tweedehands Kreitler.

Willem de kapper, dat roept weer heel wat schrik herinnering op. Mooie woensdagmiddagen, helemaal naar de filistijnen met eerst uren wachten om aan de beurt te zijn, en om dan zowat kaalgeschoren te worden. Vooral het achterhoofd, "lekker kippenkontje" zei mijn vader altijd, terwijl hij tegen de draad in over je achterhooft streek.

Het badhuis weet ik nog alles van, als je niet snel genoeg was en een beetje stond te dromen, dan gooide ze je er soms uit en moest je, nog half nat, het verder maar zien te redden buiten het hokje.

Er staat me wel iets vaags bij van iemand die aan zo'n pen was gespietst. Was er toen niet een ziekenauto gekomen? Maar misschien ben je niet de enige geweest.
Groeten Michel

Visitor

Kees Zijp

Ha die Michel, Leuk die oude foto's van het Pretoriusplein. Ik ben van 1951 en heb tot 1972 in de Laing's Nekstraat nr 38 gewoond, dus we zijn elkaar beslist eens tegengekomen. Op het grasveld van het Pretoriusplein voetbalde ik vaak met Jan Nieuwenhuizen, Beppie Tepaske en een vriendinnetje die het nichtje van de dameskapper in de Pretoriusstraat was. Op de hoek van de Laing's Nekstraat en het Pretoriusplein had je een herenkapper genaamd Ome Willem. Hij heeft tot in de jaren 1980 nog geknipt en had een giijze baard en lang haar. Als we op het gras speelden, moest je uitkijken voor de zwarte politiekever want die pakte je voetbal af en dan mocht je op je vrije woensdagmiddag strafregels komen schrijven op bureau Linnaeusstraat. Toen we wat groter waren, sprongen we over het ijzeren hekje het perkje in-op. Eens ging dat bij mij mis en kreeg ik zo'n ijzeren pen in mijn dijbeen. Typ bij zoek 'Zijp' in en je leest mijn verhaal over de Laing's Nekstraat. Leuk om jouw verhaal te lezen, groetjes Kees Zijp