Aanvankelijk was de band tussen bewoners van de Roomtuintjes en Pontania groot; veel gezinnen waren lid, bewoners namen pakjes van leveranciers in ontvangst, het gebouw werd in de gaten gehouden en een bewoner had de sleutel voor noodgevallen. Nu is misschien nog 5 procent van de bewoners lid.
Voorheen kwamen er veel kinderen af op de kampeerweken, vooral omdat ze graag naar buiten wilden, later ook omdat moeder moest werken en de kinderen tijdens de vakantie ergens heen moesten. Sinds een jaar of vijf worden er echter geen kampweken meer georganiseerd bij gebrek aan belangstelling. De vrijwilligers van Pontania merken dat kinderen nog wel naar de Sinterklaas en Kerstvieringen komen en dat jonge kinderen meedoen aan activiteiten, maar zodra de kinderen een jaar of 12/13 zijn verdwijnt de animo.
Het heeft alles te maken – denkt men – met de veranderde samenstelling van de bewonersgroep en de veranderde tijdsbesteding. Veel oorspronkelijke bewoners zijn vertrokken naar andere wijken en ander plaatsen, een gedeelte is desondanks lid gebleven van Pontania. Na de Bijlmerramp (1992) is een flink deel van de bewoners uit de verwoeste flat geplaatst in woningen in de Roomtuintjes, zij voelden geen band met Pontania. Wel gingen de kinderen vaak mee met de kampeerweken. Weer later kwamen gezinnen van Marokkaanse afkomst in de flats wonen. Meisjes uit deze gezinnen mochten vaak niet mee met kamperen en boven een bepaalde leeftijd niet meedoen met turnen.
Invoering van het betaald parkeren heeft eveneens voor verandering gezorgd; de extra kosten heeft veel leden die vanwege leeftijd, onveiligheidsgevoel of gebreken met de auto naar Pontania kwamen afgeschrikt. Ook de leefstijl is heel anders geworden: “De mensen leven vooral in hun eigen woning, op zichzelf, men doet weinig meer samen”.
Wat Pontania echt als een zwarte bladzij in hun geschiedenis markeert is het besluit van het stadsdeel in 2012 om de subsidies voor het club- en buurtwerk af te schaffen. Er is toen zelfs gedacht aan opheffing, de subsidie was n.l. nodig om de huur van het gebouw te betalen. Dankzij het bestaan van een geldreserve (verdiend met lotto’s, fancy fairs, kranten ophalen, klaverjasavonden e.d.) bleek men echter in staat om het gebouw te kopen.
Pontania is nog steeds een bloeiende vereniging: “We hebben een hechte kern, een vaste groep vrijwilligers en staan open voor iedereen". Maar pogingen om meer bewoners van de Roomtuintjes te betrekken zijn ondanks het organiseren van een open dag en folders uitdelen, deelnemen aan burendag en informatiemarkt nog niet erg gelukt.
Lees verder: http://www.geheugenvanoost.nl/104378/nl/pontania-zet-een-traditie-voort
