Jo Haen - van Langen
Kapelaan Nico de Ruijter was heel actief in het jongerenwerk. Mede door zijn toedoen kwam er een speeltuin in het Oosterpark, achter het Elisabethgesticht aan de Mauritskade. Er was een katholieke voetbalclub PVCB geheten (Parochiële Voetbal Club Bonifatius, maar stiekem zei men: Pissen Voor Ce Beginnen).
Maar ook ikzelf heb me voor de jeugd ingezet. Zo was ik betrokken bij de oprichting van een meisjeshandbalclub. De kleding bestond uit een geel shirt met zwarte kraag en manchetten en een broekrok. We speelden op een soort voetbalschoenen. Ik handbalde zelf ook (rechtshalf) en was tevens secretaris/penningmeester. Wekelijks inde ik de contributie in het Patronaatsgebouw in de 2e Oosterparkstraat, vlakbij de Linnaeusstraat. We speelden tegen clubs als DCG in West en ODOS (Door Overwinning Sterk. Wij zeiden: Door Overspel Sterk), en Ambon uit de Indische Buurt, allemaal katholiek natuurlijk. Op de fiets gingen we naar de uitwedstrijden. Soms speelden we buiten Amsterdam, maar alleen bij toernooien b.v. tegen VIDO in Purmerend. Ons speelveld bevond zich in de Watergraafsmeer, achter het oude Ajaxstadion.
Ik herinner me nog namen van enkele speelsters: Riek Bon, een stevige boerendochter uit Amstelveen, de schrik voor de keepsters. Zo hard gooide ze de bal ! Dan had je Rina de Graaf, keepster, en Bep Fontijn. Haar vader had een groentezaak op het Kastanjeplein/hoek 2e Oosterparkstraat.
Nadat ik zelf was uitgespeeld werd ik leidster en waste thuis de voetbalshirts enz. Dan was er de katholieke vakantieschool. Met wel 400 kinderen gingen we, na eerst om 9 uur de H.Mis te hebben bijgewoond, lopend naar een terrein aan de Schagerlaan bij de Ringdijk. Daar stond een grote tent. We namen een pakje brood mee voor tussen de middag.
Kapelaan de Ruijter heeft van 1948 tot 1958 in de Bonifatiusparochie gestaan en heeft daar heel veel goed werk verricht. In 1958 op 14 april, het feest van de H.Lidwina, werd hij benoemd tot pastoor in Schermerhorn. Voor Lidwina had hij een bijzondere devotie omdat er bij hem een wonder was gebeurd. Hij vroeg mijn moeder toestemming om zijn huishoudster te worden. Ze is zelf ook meegegaan maar na een jaar keerde ze toch weer terug naar Amsterdam.
------------------------------------------------------------------------------
Voor verhaal nr. 1 ga naar
Met zeven kinderen op een twee-kamer-woning
