Ze noemden me Elles

Verteller: Wilhelmina Elles
Auteur: Dineke Rizzoli, fotograaf en schrijver
1 Fan
29 Reacties
Bessemerstraat, James Wattstraat, Amsteldorp/Wetbuurt

Je kon toch niet denken ‘ben je niet katholiek, oh dan verzuip je maar’, meende mijn moeder.

De toren van de in 1958 gebouwde Christus Koningkerk (2004), alle meerdere jaren zonder klokken, vormt een markant punt in de Don Boscobuurt. De toren van de in 1958 gebouwde Christus Koningkerk (2004), alle meerdere jaren zonder klokken, vormt een markant punt in de Don Boscobuurt.

De toren van de in 1958 gebouwde Christus Koningkerk (2004), alle meerdere jaren zonder klokken, vormt een markant punt in de Don Boscobuurt. De toren van de in 1958 gebouwde Christus Koningkerk (2004), alle meerdere jaren zonder klokken, vormt een markant punt in de Don Boscobuurt.

Alle rechten voorbehouden

"Mijn sociaalbewogen moeder Theodora Elles was betrokken bij de Katholieke Vereniging ‘Don Bosco’. Bij oprichting in 1950 pleitte zij voor zwemclubs, want in ons waterrijke landje is verdrinkingsgevaar reëel," vertelt dochter Wilhelmina. "Moeder dacht: ‘school en overheid nemen het zwemonderricht spoedig over’, maar dat is niet optimaal gebeurd. Toentertijd was het zwemmen in Sportfondsenbad Oost strikt gescheiden. Mannen zwommen niet met vrouwen. Jongens niet met meisjes. Dat herhaalt zich nu in de moslimtraditie. Er was ook een scheiding in zuilen, zoals katholiek, protestant, joods, socialistisch. Het roomse ‘Christus Koning’-parochiebestuur in de James Wattstraat veronderstelde dat mijn moeder geen protestante kinderen toeliet op de Don Bosco-zwemclubs. Maar je kon toch niet denken ‘ben je niet katholiek, oh dan verzuip je maar’, meende mijn moeder. Zij vroeg dus nooit naar godsdienstige achtergrond." In die tijd bloeide de parochie; er waren wekelijks 2500 kerkgangers en in 1961 werden 91 baby’s gedoopt! Wilhelmina vertelt verder: "Moeder en ik begeleidden ook andere ‘Don Bosco’-activiteiten in de buurt. De verschillende clubs (judo en gym, muziek en spel, handvaardigheid en gezelschapsspelen) hadden een enorm succes. Toen stierf mijn moeder in 1964. Ik wilde het werk korte tijd voortzetten, maar vond geen opvolger. Uiteindelijk heb ik dit Don Bosco-werk 33 jaar gedaan, tot 1991. Het was veel werk. Mijn werkgever vond het goed dat ik vrij nam om de ‘Don Bosco-vereniging’ te laten draaien. Ik kreeg minder loon, maar vond dat niet erg." Mijmerend, "de mensen noemden me Elles. Ze dachten dat het mijn voornaam was."

Alle rechten voorbehouden

11291 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Het Christus Koningbeeld boven de hoodingang van de vroegere Votiefkerk in de James Wattstraat (2004)

Het Christus Koningbeeld boven de hoodingang van de vroegere Votiefkerk in de James Wattstraat (2004)

Alle rechten voorbehouden
Onder de Christus Koningkerk in de James Wattstraat kreeg de Don Boscovereniging een eigen ruimte (foto 2004). Onder de Christus Koningkerk in de James Wattstraat kreeg de Don Boscovereniging een eigen ruimte (foto 2004).

Onder de Christus Koningkerk in de James Wattstraat kreeg de Don Boscovereniging een eigen ruimte (foto 2004). Onder de Christus Koningkerk in de James Wattstraat kreeg de Don Boscovereniging een eigen ruimte (foto 2004).

Alle rechten voorbehouden
Dhr. De Boer, dirigent van de accordeonclub onder de Christus Koningskerk. Bij zijn overlijden kregen alle leden deze foto. De foto is door Jeanne Klaver gestuurd, "Elle's" verhaal deed haar weer denken aan haar tijd bij de accordeon club. Zij vertelt daarover in haar reactie onderaan.

Dhr. De Boer, dirigent van de accordeonclub onder de Christus Koningskerk. Bij zijn overlijden kregen alle leden deze foto. De foto is door Jeanne Klaver gestuurd, "Elle's" verhaal deed haar weer denken aan haar tijd bij de accordeon club. Zij vertelt daarover in haar reactie onderaan.

Alle rechten voorbehouden

29 reacties

Voeg je reactie toe
Een bezoeker

Patrick Dikkes, Canada

Ja, ik woonde vlak bij de kerk en ben ook voor een tijd misdienaar en acoliet geweest. Ik zag de vraag wat betreft de orgel. Ja, het was een orgel die geinstalleerd was door een familiebedrijf uit Enschede. Het was de firma Vierdag. Het werd eigenlijk het persoonlijke instrument van Louis Mol. Ik ken Louis nog van het blokfluit en gezang. Hij gaf dus les op de Leonardus. Er was een goeie koster voor jaren, toen de kerk eigenlijk in grote bloei was. Daarna was er nog iemand, maar toen was de kerk al in transitie. De oorspronkelijke pastoor in de gouden eeuw was Van de Berg en Kooij was ook een graag gezien integer persoon. We hebben de kerk eigenlijk zien groeien en nu gaan we dan het eind zien.

Een bezoeker

Hans Geijsen

Ik kwam toevalligerwijs op deze site terecht. Heb van 1954 tot 1965 in Watergraafsmeer gewoond aan de Rudolf Dieselstraat. Buren waren toen de fam. Slippens (met de kinderen Rinus en Martin), fam. Rimini (met de kinderen Loes en Alexander) en fam. Graafeilant (met hun dochter Adje). Heb zelf op de Leonardusschool gezeten met o.a. juffrouw de Jong (1e en 3e klas), juffrouw Denters (2e klas) meneer Abel (4e) en meneer Settels (5e). De namen van de klasgenoten waren o.a. Hennie Vriens, Peter de Water, Frans Fraikin, Frans Stoker, Bart Horstmanshof.
De wekelijkse schoolmissen op dinsdag en vrijdagaochtend in de Christus Koning herinner ik me nog erg goed: jongensschool in de linkerbeuk zitten en de meisjessschool (Maria immaculata) allemaal in de rechterbeuk. Louis Mol was dirigent in die tijd van zowel het jongenskoor (waar ik op zat) en tevens dirigent van het "grote" koor. Ook was hij nog organist. Zwemles heb ik gehad in het Sportfondsenbad waar ik 2 of 3 keer in de week voordat ik naar school moest, naar toe ging. Fietsend bij mijn moeder achterop langs de Nobelweg, Ringdijk en de Middenweg.
We speelden vaak op het veld tegenover Casa Academica (nu: Casa 400) wat toen nog een braakliggend veld was. Hutten bouwen etc. Ook vaak met de autoped naar de Transvaalbuurt (daar was onze kapper Kapper Sjaak) op het Pretoriusplein. Ik zat ook met een paar vriendjes bij de padvinders vlakbij de Jaap Edenbaan. Herinner me nog de zomerkampen waarbij we toen "helemaal" naar Heeswijk gingen en een jaar later naar Harderwijk. In een "open" vrachtwagen werden we daar naartoe vervoerd. Inmiddels "vele" jaren ouder en tig verhuizingen verder, ben ik inmiddels in Brabant beland, maar heb toch met heel veel belangstelling de diverse verhalen over de "oude" buurt gelezen.

Een bezoeker

Eric van den Akker

Kan iemand mij misschien vertellen wat er met het orgel van de Christus Koningkerk is gebeurd? Als kleine jongen mocht ik vaak na de dienst er op spelen van de organist, Ik weet nog dat het een gebr. Vulpen orgel was. Staat het er trouwens nog steeds?

Visitor

Theo Kool

Wij woonden in de Bessemerstraat, eerst op nr 15 beneden en later op 11 één hoog. Ook wij kerkten thuis vroeger eerst in de Martelaren en toen de noodkerk Christus Koning klaar was, werd het helemaal een thuiswedstrijd. Uiteraard ook op de Leonardusschool gezeten van 1949-1955. De grootvader van Joop Ekelschot was een broer van mijn grootvader en woonde net als mijn grootvader in de 1e Ringdijkstraat. Later heeft de familie Tiel nog een groot aantal jaren gekosterd in de Christus Koning. Toen ik jong was, was de Bessemerstraat een doodlopende steeg en grensde de achterkant aan de volkstuintjes van Klein Dantzig.
Ook herinner ik me nog dat wij tijdens het speelkwartier op de knieen moesten als de geestelijkheid uirukte (op de fiets) om iemand het H. Oliesel toe te dienen. Namen die ik mij uit de Bessemerstraat herinner zijn Minnema, Cats, Kemper, Hekelaar, Meijer, de Haan, Breevoort, Dierdorp, Vogelenzang, Verkaik, Tibboel, Stiegheuver en zo nog wel enkele. Ik bewaar goede herinneringen aan mijn jeugd daar.

Visitor

Joop Ekelschot

Leuk om dit te lezen. Zelf heb ik ook van mijnheer De Boer les gehad. Ook mijn zus Bea (zij speelde de bas accordeon) en mijn broer Wim hebben in de gymnastiekzaal van de Leonardusschool les gehad. Onze vader Henk bracht ons altijd trouw naar de school. Mijn grootvader was lange tijd koster van de Christus Koningkerk (eerst in het gebouw van Blokker). Zelf heb ik het slaan van de eerste paal nog meegemaakt.

Visitor

Thomas Kos

Kan iemand mij vertellen waar het archief van de Christus Koningkerk naar toe is gegaan?

Visitor

Jeanne Klaver

"Elles", ik ben jou en je moeder veel dank verschuldigd voor jullie inzet voor de Don Bosco-vereniging. Elke maandagavond van 1960 tot 1968 (van mijn 11e tot 18e jaar) was voor mij een feest. Dan ging ik naar mijn accordeon-kluppie onder de Christus Koningkerk.Omdat ik in de Tilanusstraat woonde en een fiets voor ons niet was weggelegd, stapte ik in de Ruyschstraat op lijn 3, bij halte Linnaeusstraat stapte ik over op lijn 9 en bij de Hogeweg ging ik eruit. En dan maar sjouwen, want het was nog een hele tippel naar de James Wattstraat. De koffer was erg zwaar. Maar door weer en wind ging ik erheen. Mijn moeder moest daar om lachen. Onze dirigent was dhr. De Boer. Van hem heb ik een foto (die boven bij het verhaal is geplaatst). Zijn karakteristieke manier van dirigeren van het orkestje vergeet ik nooit. Vier tellen vooraf ging als volgt: er lag een oude accordeonkoffer optafel, daar ramde hij viermaal keihard op met zijn dirigentenstok entelde aldus: 1,2,4,8. Acht was het startsein. Dhr. De Boer overleed veel te vroeg, net de 60 gepasseerd, zomaar in zijn slaap. Alle leden kregen toen bovenstaande foto. Niet lang daarna overleed dhr. Dechan zeer plotseling. Hij was de penningmeester of secretaris van de vereniging, dat weet ik niet meer.Hij werd slechts 47 jaar. Beide volwassenen hebben mij gevormd. De accordeon heb ik nadien niet veel meer aangeraakt, maar het ouwe bakkie heb ik nog steeds. Nu ben ik 54 en vorig jaar kocht ik zomaar een splinternieuwe accordeon en nu speel ik weer! Jong geleerd is oud gedaan. Jeanne Klaver