Glenda Brudet (Voetel)

Ik kan mezelf best wel vinden in dit verhaal. Mijn moeder is vlak na mijn geboorte verhuisd naar de Tilanusstraat in Oost. Ik ben een halfbloedje, zoals ze dat noemen (en dat in '76). Ik heb het er altijd naar mijn zin gehad, teminste tot dat we gingen verhuizen, toen kreeg ik in eens met 'racisme' te maken. In Oost heb ik mezelf nooit gezien als iemand met een kleurtje, maar als mens. Mijn zus Jacqueline en mijn broer Peter waren blank en zo ook de rest, maar die woonden niet meer thuis. Ik loop zo nu en dan wel eens te slenteren daar en voel mezelf dan helemaal thuis. Ik voel mezelf daar geen kleur of een buitenstaander, het is alleen zo jammer dat er zoveel onverzorgd uitziet ondanks de nieuwbouw. Ik heb er niet lang gewoond want ik was 5 of 6 toen ik daar weg ging maar, soms mis ik de buurt wel een beetje.