Ellen Koekkoek

Jemig, wat leuk om te lezen! Ik woonde vroeger in de Ritzema Bosstraat op nummer 40 1-hoog. Dat was op het hoekje van de Kruislaan tegenover de Oosterbegraafplaats. Ik herken zoveel uit de verhalen; er gaat een wereld van herinneringen open. Ik ben geboren in 1954. Ik denk dat we toen nog net in de Rontgenstraat woonden, maar als baby ben ik al in de Ritzema Bos komen te wonen. En ja, ik ging ook naar kleuterschool De Merel, alhoewel ik mij nog kan herinneren eerst een blauwe maandag op een particuliere kleuterschool te hebben gezeten, bij twee dames. Ik las op de site van schoolbank.nl, dat het de dames Wolters en Van Leeuwen moeten zijn geweest in de Pasteurstraat, maar zelf wist ik dat niet meer. Bij juffrouw Donker van De Merel heb ik alleen maar genoten! De vliegende hollanders zie ik nog voor me. Daarna ben ik - zoals velen uit de buurt - naar de prof. Pieter Zeemanschool gegaan, waar ook mijn drie en een half jaar oudere broer Ruud op zat. De buurtvereniging Reigersburg... dat brengt bij mij ook herinneringen boven aan Koninginnedag en dan zie ik van die gekleurde balletjes in een netje voor me, aan een elastiekje... Ik weet ook nog dat wij de fietsenmaker in de buurt (Cornelissen) 'Eeltje' noemden en dat er op de muur in de werkplaats stond geschreven: "JAN KREDIET IS OVERLEDEN". Ik vroeg mijn vader wie dat was en toen legde hij mij uit dat er niemand was overleden, maar dat het betekende dat je contant moest betalen en geen krediet kon krijgen. Ik woon nu in de Achterhoek en nog vertel ik hier dat je op het Robert Koch Plantsoen bij de Volendammer visboer zo lekker gebakken hommetjes en kuitjes kon kopen. De meesten hebben daar hier nog nooit van gehoord! En op het hoekje zat slagerij Mulder. Even verderop was een speeltuintje met allerlei klimrekken...Ja, ik heb er altijd fijn gewoond. Maar eerlijk gezegd heb ik nu pas ontdekt dat ook onze buurt Jeruzalem heette. Laat ik nou altijd gedacht hebben, dat Jeruzalem zich beperkte tot de witte huizen! Wij woonden in de Watergraafsmeer. Ik lees de verhalen over schaatsen op het ondergelopen landje, maar ik weet ook nog heel goed dat wij met sleetjes naar beneden suisden als de sloot, die om de begraafplaats lag, bevroren was. En schaatsen deden wij dan ook volop op die sloot. Waar zijn die winters toch gebleven? Hoewel ik nu al jaren niet meer in de buurt ben geweest, heb ik er geen goed gevoel bij als ik denk aan sloop, maar ja, van mijn gevoel zal wel niemand wakker liggen.