Even voor tien uur krijg ik een berichtje van buurvriendin Annette: Ga je mee naar Sciencepark? Daar staan telescopen om de maansverduistering te bekijken. Ik was de hele dag binnen gebleven. Het was bloedheet, 36 graden, en vanavond zou er een bloedmaan te zien zijn.
Ik bedenk mij niet lang. Fototoestel, statief en een flesje water mee. Het is nog steeds warm. Samen fietsen wij richting Sciencepark. Hoe dichter wij in de buurt komen hoe meer mensen dezelfde richting uit fietsen. Het grasveld met de telescopen staat vol met mensen. In een zanderig veld ernaast is meer plaats. Studenten zitten in groepjes, drankje erbij en een vrolijk gekwetter van mensen die genieten van het jong zijn. Annette en ik installeren ons zo goed en kwaad als het kan op een uitgevouwen vuilniszak die ik toevallig bij mij heb. Gelukkig heeft Annette aan antimuggenspul gedacht. Het maakt mijn huid plakkerig en nu kleeft er zand aan mijn benen.
Aan het zwerk is nog niet veel te zien. Wel veel felle lichten die niets met hemellichamen te maken hebben, lichtvervuiling. Onervaren fotografen als wij zijn, moeten we een tijd prutsen voordat de camera’s startklaar op het statief staan. Mensen naast ons attenderen ons op een wazige oranjeachtige maan.
Even na 23.00 uur is de vage maan een mooie oranje bol. Met een verrekijker is het nog prachtiger. De planeet Mars is duidelijk te zien en een man naast ons wijst ons Saturnus aan.
We maken veel foto’s. Hopelijk zijn er dan een paar mooie bij. Langzaam verschijnt links van de maan een wit streepje. De zon krijgt steeds meer ruimte, totdat de maan weer fel verlicht is.
Uitleg over de bloedmaan: https://www.kijkmagazine.nl/space/totale-maansverduistering-op-27-juli-te-zien/
