.
Vlak over toppen.
Ik probeer me in te leven in de 25-jarige journalist Jos van Langen, terwijl hij op 20 juli 1935 met het KLM-toestel ‘De Gaai’ neerstort, en ik voel in de eerste plaats verbijstering. Aan droefheid zal hij niet meer zijn toegekomen, daarvoor was al geen tijd meer.
Nee, verbijstering. Dat uitgerekend hem dit moest overkomen, hij die bij het vertrek uit Milaan had moeten vernemen dat eerder die week al twee andere KLM-toestellen waren verongelukt.
Hij moet een geboren journalist geweest zijn, want hij schreef het meteen in zijn notitieboekje op. Omdat hij ook een vrome katholiek was, voegde hij eraan toe: ‘Een Wees Gegroet en een schietgebedje tot Sint Christoforus geven vertrouwen.’
Drie vliegrampen in één week bij dezelfde maatschappij,k dat kán niet, zal hij gedacht hebben. Ook 76 jaar later denk ik het nog met hem.
Wij kennen zijn gedachten omdat de vijf velletjes met zijn notities de ramp bij de Zwitserse San Bernardinopas overleefd hebben – in tegenstelling tot de dertien inzittenden. In het Persmuseum heb ik ze even in hun geplastificeerde mapjes mogen vasthouden. Ze bevatten redelijk goed leesbare potloodkrabbels; ijzige preludes op een gruwelijke dood.
Terwijl zijn toestel snel hoogte verliest, blijft hij de verslaggever van zijn eigen ondergang. De lezer ziet het vliegtuig op het laatste velletje neerstoren: ‘3000 – 2800 – 2500 – 2400 – vlak over toppen – bliksem – 2100….’
In alle necrologieën van zijn collega’s trof mij deze zin het meest: ‘Dicht bij de hemel is hij gestorven, zoals hij dicht bij de hemel heeft geleefd.’
Frits Abrahams, journalist en columnist NRC Handelsblad.
Bron: # 55 Topstukken ! Persmuseum