Toen wij in maart 1955 in de Middelhoffstraat kwamen wonen, vroor het dat het kraakte en lag er overal sneeuw.
Wij woonden er een week denk ik, nou misschien een maand, dat komt er niet op aan, in ieder geval we wisten nog helemaal niet de weg. Mijn oma, die toen al tegen de tachtig liep, een schat van een mens uit de Kinkerbuurt in Amsterdam-West, was een paar daagjes op visite. Zij was stokdoof en mijn oudere zus, zei tegen mij dat ik best poep en allerlei scheldwoorden kon zeggen, want oma hoorde dat toch niet. Wat ik dus gelijk deed, want ik zag best op tegen mijn zus. Nee oma hoorde het niet, maar mijn ouders wel, dus kreeg ik alweer op mijn kop. En werd ook nog eens naar buiten gestuurd. Niet voor straf, maar dat was toch wel eens handig, als zo een kind buiten speelde, dan konden de groteren wat meer opschieten.
Waarmee, geen idee.
Buiten hoorde ik van mijn nieuwe vriendjes en vriendinnetjes dat ergens in het dorp een man van het balcon was gesprongen. Wij waren al zo 7, 8 jaar en mochten de straat niet uit. Dus ging ik weer naar binnen, je kon toen gewoon nog aan het touwtje trekken, die hingen overal uit de brievenbus, en vertelde dit verhaal aan mijn ouders.
Nog voor ik het verhaal uit was, was mijn dove oma, doof dus hè, al de deur uit en met haar 80 jaar in een vreemde buurt, wist ze feilloos waar ze moest zijn.
Ik ga nu natuurlijk niet straat en namen noemen, sommigen die dit lezen weten misschien wel om wie het gaat.
Mijn herinnering is meer, die kleine pittige oma, echt zo een oma van plaatjes, die opeens met een noodgang die deur uit vloog.
De balconspringer heeft het overleefd, want toen ik 15 was en in het Amstelstation kwam, zat hij daar ook. Ik herinner me niet veel van hem, maar wel dat hij alle plaatsen van Nederland achter elkaar kon noemen. Dat was heel grappig, hij begon bij de provincie Groningen en ik heb het dus niet over de provinciehoofdsteden, nee gewoon een stuk of twintig plaatsen per provincie en ik denk van noord naar zuid.
Een andere kleine herinnering toen ik daar pas woonde was die autopedwedstrijd.
Ik dacht altijd dat meneer Peijnenburg die had georganiseerd, maar het zou ook best die stiefvader van Herman geweest kunnen zijn. Het startpunt was in de Roosendaalstraat dacht ik.
Niet dat ik dat leuk vond, ik houd helemaal niet van wedstrijden, maar ja, als elk kind in het dorp meedoet, dan moet je wel.
Doeiiiiiiiiiiiiiiiii
Constance
------------------------------------
De herinnering van Constance aan haar oma roept bij mii ook veel op.
Mijn oma was een geweldige vrouw trouwens mijn opa net zo,zij was de spil in de familie zelfs toen zij in het bejaarde huis woonde was zij nooit op de zondag alleen en niet alleen op die dag ze had zo wie zo veel aanloop .De zondag was bij mijn grootouders altijd volle bak oergezellig en een grote pan soep was er altijd.
In mijn jeugd betekende zij voor mij warmte en geborgenheid .Voor haar was ik het 9de kind die ook goed in de gaten gehouden moest worden.Dus als ik na schooltijd in de speeltuin was stond ze regelmatig op het platje om te kijken of alles goed ging,ja het platje tegenwoordig heet het dakterras want het bevond zich op het dak van de keuken van de benedenburen maar toen heten het gewoon platje.
Mijn grootouders hebben twee oorlogen meegemaakt 8 kinderen gekregen en het niet altijd makkelijk gehad tijdens de 2de wereld oorlog kon er zelfs een onderduiker bij .
De verjaardagen waren helemaal een feest dan werden er klapstoelen bij Frankendael gehuurd en was de hele familie aanwezig broers en zussen en aanhang van mijn grootouders en dan hun eigen kinderen en kleinkinderen voor mijn gevoel was het een groot huis maar dat was helemaal niet zo ,de gezelligheid daar kan ik nu nog wel eens heimwee naar hebben ,zij waren een groot voorbeeld voor mij en andere familie leden want de band is nog steeds zeer hecht en ik denk met heel veel warmte aan hun terug en dat ik gezegend was met zulke grootouders.
En bijzonder dat er 3 generaties in de wetbuurt woonde.
Groetjes Ria