Ik ben via mijn dochter op deze site terechtgekomen.
Ik heb met mijn ouders en broer Rolf Jan van 1958 tot 1972 aan het Robert Kochplantsoen 22 huis gewoond. We hadden eerst in de Marnixstraat gewoond en daarvoor in Naarden waar ik ben geboren.
Naast ons op nr. 20 woonde jarenlang mevr. Bakker (toen al in de 80). Boven ons de familie Huppes met kinderen Nico Allen, Gjalt en Inez. Die hebben daar geloof ik niet zo lang meer gewoond. Daarboven twee kinderloze stellen. Eerst woonde op 20-1 fam. Frank met zonen Jaap en ?. Deze verhuisden later naar 18bg.
Wij waren in 1958 een van de eersten die een auto hadden. Hij stond vaak eenzaam op de parkeerplaats. Mijn vader was zeer vooruitstrevend; hij is helaas in 1962 verongelukt. Mijn moeder heeft er tot begin 80er jaren gewoond; is verhuisd naar Nigtevecht, Diemen en het laatst naar Laren. Daar overleed zij na 5 dagen in 1996.
Ik ben in 1972 verhuisd naar de Herculesstraat (A'dam), in 74 naar Leeuwarden en in 82 in Roermond waar ik nu nog woon.
Ik heb ongeveer dezelfde herinneringen als velen voor mij: personen, winkels.
Personen als Bob Spaak (toen radio- en tv verslaggever en later de grote sport baas in Hilversum) met zoon Bert. Ik zag op Wikepedia dat Bob nog zou leven maar zou dan tegen de 100 jaar oud zijn. Daar beneden de fam. Neijts met dochter Gerda en zoon Jaap. Ook in die portiek Bert Wolters. Op de hoek woonden Tim en Odette Welvaars. Tim zag ik vorige week op TV in Klasgenoten met Jack van Gelder.
Ik ben zelf niet op de Pieter Zeeman geweest maar op de Willem van Oudshoornschool (aan de andere kant van Frankendael). Ik ken dan ook niet zoveel kinderen van andere straten. Wel de familie Swart met zonen Peter en ? op de Eisingastraat en Oury Blok van de Bolkstraat.
Wat ik me nog goed herinner, is het gravelveld aan de Van 't Hoflaan. Het was bedoeld als speelveld maar was na schooltijd en in het weekend altijd gesloten. Dus dan maar over het hek geklommen. Maar als de politie langskwam dan was het wegwezen. Ook de alternatieve luilak: 's morgens om vijf uur voetballen op dat gravelveld.
Wat inderdaad waar is, was de enorme speelruimte voor kinderen; dat zie je veel later pas.
Ik ben een aantal jaren geleden nog eens in de buurt geweest met mijn toenmalige vriendin.
Grappig om nog eens iets te zien en te horen van een belangrijk deel van je jeugd.