Willem van Krimpen

Hoi Kees, Hier moet ik toch ook even op reageren. Mijn ouders zijn hier ook getrouwd en mijn broer, zus en ik zijn hier ook gedoopt en ik heb hier mijn jeugd 'doorgebracht', elke zondag twee keer. Later ook op de galerij, met vrienden zodanig de dienst verstorend dat de dominee je tot de orde moest roepen. Nou dat werd me daarna wel even aan m'n verstand gebracht door m'n vader! Hij was eerst collectant en later diaken. Zij hadden, als ze dienst hadden, een plekje links en rechts naast de preekstoel.
Toen de kerk gesloop werd hebben we vooraf (met toestemming) met een aantal mensen de banken gesloopt en het hout opgeslagen. Later heb ik daar mijn bed van gemaakt. Toen kon ik tegen mijn vader zeggen: ik lig nu te slapen op het hout waar u vroeger in zat te slapen. Een kleine genoegdoening.
Ook heb ik toen nog een wandlamp uit de kerk gekocht.
Overigens vind ik het nog steeds jammer dat dit markante gebouw verdwenen is. Vanuit het ouderlijk huis (Zacharias Jansestraat nr. 35) was de toren altijd te zien. Nu kijk ik, omdat ik er nog steeds woon, tegen een andere toren aan, de Rembrandttoren. Ook markant, maar op een heel andere manier.
Wat me ook nog heel erg is bijgebleven is 'opa van der Laan'. Deze hele lieve oude man zamelde oud papier in naast de kerk, aan de kant van waar nu de Kamerlingh Onneslaan ligt, toen was dat terrein van de kwekerij Van Vliet en Wielinga. Ik weet niet meer of daar ook nog een kosterswoning was, maar er was daar een open gang met een houten schuurtje waar het papier werd opgeslagen. Je mocht daar altijd spelen van hem. Toen ik hoorde dat hij was overleden kan ik me herinneren dat ik vreselijk gehuild heb. Dat waren nog wat herinneringen van mijn kant. Groet, Willem