Tonnie Klasen (klasen@home.nl)

Ik ben in 1955 geboren en heb van '57/'58 tot 1975 in de Louis Bothastraat 19-huis gewoond. Ook ik heb op de Oranje Vrijstaatschool gezeten. Van '62 t/m '68. Dus verscheidene jaren later dan mevr. Storteboom. Zodoende heb ik juffrouw Hundt niet gekend (of ik herinner me haar niet). Ik had in de loop der jaren wel gehoord dat de Oranje Vrijstaatschool niet meer bestond, (ik woon sinds 1975 niet meer in Amsterdam ), maar dat het oude gebouw was afgebroken, dat wist ik niet. De Majubastraat was voor mij slechts een straat, waar ik doorheen liep als ik naar en van school liep. De enige herinnering die ik aan de Majubastraat heb, is dat, als we 's morgens voor de school stonden te wachten, ik Piet Keizer van Ajax, toen één van mijn jeugdhelden, naar buiten zag komen om te gaan trainen. De school werd in mijn tijd geleid door meester Tuinstra, een lange,rijzige man met een hoed op, die door ons leerlingen dan ook in het geheim "meester Tuinboon" werd genoemd. In het geheim, omdat meester Tuinstra de school met straffe hand leidde. Ik herinner mij een situatie waarin een vriend van mij, toen en nu nog, t.w. Lex Leo, door hem door elkaar werd gerammeld en met een rood hoofd riep: "hoe is je naam?" Mijn vriendje Lex antwoordde, half jankend: "Leo, meester", waarop Tuinstra nog harder begon te rammelen, onderwijl roepend: "je achternaam jongen, je achternaam!" Tja. Verder hebben we er een heerlijke tijd gehad, waarbij ik me vooral juffrouw Kunst en meester Wondergem herinner en natuurlijk het zingen op het schoolplein bij diverse gelegenheden, waaronder de in het verhaal van mevr. Storteboom genoemde dodenherdenking, wat op mij ook altijd een grote indruk maakte. Verder heb ik veel plezier beleefd aan het schoolelftal waarmee we in 1968 kampioen van Amsterdam werden. Ik ben blij dat de plaquette van de 153 weggevoerde leerlingen in het nieuwe schoolgebouw bewaard is gebleven evenals de glas-in-lood ramen, die ik me wel kan herinneren. Wat mij verder rest zijn de lepel en vork met aan de achterzijde de O.V.S. gravering, die je bij het afscheid kreeg uitgereikt.