Mariette Visser

Ik heb vanaf mijn geboorte in 1963 tot aan 1970 gewoond op het toenmalige Pretoriusplein. In mijn herinnering was de buurt een soort warm nest met het plein als centrum. Onze woning had geen douche en werd alleen verwarmd door een open haard in de voorkamer en een kolenkachel in de achterkamer. Toen ik een jaar of 3 was, is er in de hoek van de keuken een douchecel gebouwd, maar de verwarming van de woning is tot aan 1970 nooit aangepast. De kolenman kwam eens in de zoveel tijd langs, die bracht kolen in bruin papieren zakken en blokken hout. Die werden met de takel naar de zolder gehesen en mijn broertje en ik bouwden daarmee forten in de hoek van de zolder. Er kwam niet veel, maar wel gezellige warmte van de kachels. Ik herinner me dat in de winter regelmatig sneeuwbloemen op de slaapkamerramen stonden (ondanks provisionele bijverwarming met een elektrische radiator) en dat er zelfs, in ieder geval één keer, 's ochtends een laagje ijs op mijn glaasje water naast het bed stond.
We woonden op 3 hoog en ik vond het heerlijk om vanuit de erker naar beneden op het plein te bekijken, vooral naar voorbijgangers als de schillenboer met paard en wagen. Mijn geloof in Sinterklaas werd op een dag danig ondermijnd toen tegelijkertijd vanuit twee verschillende zijstraten twee verschillende Sinterklaasoptochtjes het pein op kwamen. Het verhaal van de hulpsinterklazen ging er niet echt in bij me...
Ik heb zwemmen geleerd in het Sportfondsenbad, en dat vond ik verschrikkelijk! Het pierenbadje was onverwarmd en het lesbad in de kelder was niet echt veel meer kindvriendelijk.
Als we af en toe een paar centen hadden, mochten we om de hoek (ik weet niet welke straat dat was) naar 'het open raam'. Dat was een vrouwtje die door het raam van haar benedenwoning snoep verkocht: dropveters, duimdrop toverballen etc.
Toen ik een jaar of 4 was kocht mijn vader een auto. Ik kan me niet herinneren dat we ooit parkeerproblemen hadden, de auto stond altijd voor de deur.
Ik vond het verschrikkelijk om te verhuizen (naar A'dam Noord) en later was ik ook geschokt toen de naam van het plein aangepast werd naar Steve Bikoplein. Konden ze niet een nieuw straatje vinden en van mijn Pretoriusplein afblijven? Ook de herinrichting kan natuurlijk mijn goedeuring niet wegdragen. Het plein hoort te zijn zoals het was: een park in het midden (met zwartgheverfd ijzeren hekje) en de weg er rond omheen.