AJAX-Stadion De Meer .
Ansichtkaart John Haen
Titel van een onderzoek aan de Vrije Universiteit door Kees Rotgans, Roland de Weert en Gerhard Broers tijdens het werkcollege sportgeschiedenis door Prof. Dr. Th. Steven.
De periode omvat de jaren ’50 tot ’80.
Het onderzoek bestaat uit 3 delen: de Watergraafsmeer, AJAX en interviews met AJAX-fans.
Met dank aan Gerhard Broers voor het beschikbaar stellen van het resultaat van dit onderzoek.
De eerste finale van de Europacup voor Ajax. (2)
Ajax bereikte dat seizoen als eerste Nederlandse ploeg de finale van de Europacup maar verloor kansloos van AC Milan (4-1 voor de slim spelende Italianen). Ajax werd tweede in de competitie achter Feyenoord dat een jaar later tegen Celtic wel de finale wist te winnen.
'Oei, oei, oei'.
Voetbal was een hype geworden en het publiek wou alles weten van de spelers en alles wat de spelers aan leken te raken veranderde in goud. Zo bracht Cruijff samen met Peter Koelewijn een plaat uit met de titel ‘Oei, oei, oei (dat was me weer een loei)’ welke de 21e plaats haalde in de hitparade. Hoewel het nummer niets met voetbal had te maken verkocht het uitstekend.
Aankoop van betere teamspelers.
Michels ging na de verloren finale op dezelfde voet door met trainen. Opnieuw werden sommige spelers te licht bevonden (Danielsson, Nuninga, Van Duivenbode en Sondergaard) en werden er nieuwe betere teamspelers gekocht (Nico Rijnders een hard werkende verdediger - plus duurste aankoop - en spits Dick van Dijk, gekocht van FC Twente voor 550.000 gulden) of uit het tweede gehaald (Ruud Krol). Ruud Krol kwam uit Amsterdam-Noord waar hij had gespeeld voor de amateurs van Rood-Wit. Krol was net als Suurbier een moderne vleugelverdediger.
Spelers waren nummers.
Nuninga en Van Duivenbode kregen twee weken voor het verstrijken van de transfermarkt in een gesprek met Van Praag te horen dat ze konden vertrekken bij Ajax. Michels was erbij maar zweeg. Van Duivenbode vertrok naar Feijenoord. Nuninga vertrok naar DWS en werd vreemd genoeg weer semi-prof. Hij kreeg een functie bij de gemeente, bij de afdeling sportzaken. Beiden waren diep teleurgesteld in Michels. Hij had geprobeerd ze het vak van profvoetballer bij te brengen, wat respect bij de beide spelers had opgeleverd. Maar hij zette ze zonder pardon aan de kant zonder dat recht in hun gezicht te zeggen. Persoonlijk was dit misschien een fout van Michels, maar hij had een visie en daar bleef hij bij. Voor hem waren spelers nummers.
Kampioen en in de halve finale van de UEFA-cup.
Het had resultaat. Ajax won het jaar dat volgde (1969-1970) het kampioenschap en reikte tot de halve finale van de UEFA cup. Michels twijfelde over zijn toekomst doch besloot te blijven. Hij ging nog harder werken, tegenstanders nog beter analyseren en stelde zelfs een diëtist aan. De pers ging zich ook bezighouden met de professionele veranderingen in het voetbal en dan vooral bij Ajax. Zo schreef een aantal tijdschriften over de ‘visio therapeut’ van Ajax. De termen fysiotherapie en sportbegeleiding waren nog weinig bekend. Dit veranderde.
Ajax was geen onbekende meer in Europa, maar een topclub was het nog niet. Michels was in 1970 vijf jaar aan het werk geweest maar de top was nog niet bereikt. Volgens Michels lag dit aan de mentaliteit van de spelers. In een interview vertelde hij dat Ajax de best geleide amateurclub van Nederland was. Profinstituten waren er nog niet in Nederland. Hij moest de spelers constant scherp houden. Hij verweet ze in het interview nog het meest dat sommige spelers meer met verdiensten dan met voetbal bezig waren. Honger kon je nu eenmaal niet kweken. Of toch wel?
Het verbaasde Michels niet dat Feyenoord in 1970 wel de Europacup won. Volgens hem liepen daar meer echte profs rond. Spelers die elkaar ook op hun nummer zetten. Dat gebeurde bij Ajax te weinig. Er werd veel gepraat maar dat was gewoon slap geouwehoer volgens Michels. Begin jaren ’60 was Ajax een vriendenploeg geweest, dat kon niet meer als het elftal Europees succes wou hebben. Nuninga, Soetekouw en Van Duivenbode klaagden dat Michels hen zo aan de kant zette. Maar zij realiseerden zich te weinig dat de tijden veranderd waren. Profs moeten elkaar de waarheid zeggen, zij die niet goed genoeg zijn vallen af en Michels zag dit als geen ander.
1744 keer bekeken