Ach ja, die speeltuin......

Wij woonden in de Schalkburgerstraat. Op zondag morgen kreeg ik een dubbeltje van mijn ouders en mocht ik soms een autoped op luchtbanden huren in de rijwielstalling in de Reitzstraat. Na stevig steppen was zo'n uurtje snel om. Maar 's middags was en dikwijls film voor de jeugd in het speeltuingebouw van de Joubertstraat. Soms werden wij kinderen gecontroleerd op lidmaatschap van de speeltuinvereniging door een ietwat norse man met een "bewakingspenning"op zijn jas. Ik was geen lid maar met een smoes was de man al tevreden. In de Christiaan de Wetstraat, nabij de Tugelaweg, was destijds een snoepwinkel die gedreven werd door een invalide man in een rolstoel. Op de winkelruit van zijn zaak stond met kapitale letters "De Kindervriend" .Ik zal plm. 11 of 12 jaar geweest zijn toen ik met drie vriendjes met een dubbeltje de winkel binnen stapten en de eigenaar ons kindvriendelijk toe snauwde "Wat motte jullie!" Beleefd vroeg een vriendje voor een dubbeltje wat duimdrop of zoethout.De man eiste eerst het dubbeltje, draaide zich toen om teneinde de bestelling te pakken en gelijktijdig deed een ander vriendje een greep in een glazen stolp met snoep dat op de toonbank stond. Op dat moment verscheen het zoontje van onze kindervriend vanachter een gordijn en riep "Pa, ze jatten onze snoep!".Woedend en vloekend greep de kindervriend een wandelstok en joeg ons de winkel uit. We renden de Tugaleweg op en ik deed het haast in mijn broek van angst want ik hoorde hem nog lang na schreeuwen. Ons dubbeltje waren we kwijt en mijn vriendje durfde thuis niet te vertellen waaraan hij het geld had uitgegeven. Ondanks dit voorval ben ik later toch goed terecht gekomen.