Opoe Slokkie

Mijn opa zong de opera in Café Biljard 'De Amstelstad'.

Verteller: Rondje Oost, DSC00565 (800x600) Anneke Koehof

Mijn tante Roos, de jongste dochter van mijn opa en oma Koehof, is in maart 2018, op zeer hoge leeftijd overleden, ze werd 98 jaar. Ik kreeg een doos vol foto's maar had er moeite mee ze te bekijken. Het is alsof je onuitgenodigd in iemands leven binnendringt. Maar toen ik gisteren deze mij onbekende foto vond kon ik niet nalaten een paar familie anekdotes, die mijn tante mij vertelde, op te schrijven Ik kwets er niemand mee, de hoofdpersonen uit dit verhaal leven allang niet meer en als echte Koehof's lachten ze het hardst om zich zelf...

'Café Biljard De Amstelstad', Kastanjeweg 22, foto privébezit Anneke Koehof

'Café Biljard De Amstelstad', Kastanjeweg 22, foto privébezit Anneke Koehof

 

Het gezin van mijn opa en oma Koehof woonde al die jaren op de Kastanjeweg 22 III, hoek Vrolikstraat, en nadat de kinderen waren uitgevlogen en opa en oma waren overleden, woonde mijn broer er, eerst alleen en daarna met zijn gezin, het naambordje kon gewoon blijven hangen, hij is immers ook een Koehof!

Zelf woonde ik een poosje bij mijn broer in, precies in de koudste winter ooit!

(Lees hierover mijn verhaal De Tocht der Tochten in Amsterdam Oost).

Ik heb het daar nooit anders gekend dan met een fietsenstalling van de firma Bruikman beneden, maar vroeger was er een café. CAFÉ BILJARD 'DE AMSTELSTAD' , waarover mijn tante Roos het volgende vertelde.

Opa, die heel mooi kon zingen, met name 'de opera', werd regelmatig gevraagd om in het café op verzoek operaliederen uit zijn repertoire ten gehore te brengen, wat hij graag deed en het verdiende ook nog iets, wat zeer welkom was. Hij hoefde er bij wijze van spreken niet eens de deur voor uit, alleen vier trappen af en hij beloofde mijn oma een mooie ring als hij genoeg geld bij elkaar had gezongen. Maar oma, nuchter als ze was, wist beter en zei: "Geef mij maar een nieuwe keukenmat, die heb ik harder nodig". Opa kwam uit een kasteleinsgezin, zijn ouders hadden een café op de Oude Schans. Mijn overgrootmoeder werd derhalve in de familie 'Opoe Slokkie' genoemd en heeft in haar vruchtbare jaren maar liefst twintig kinderen het leven geschonken! Zo kon het gebeuren dat mijn tante Roos als klein meisje speelde met haar eigen 'ooms en tantes', die toen ook nog kinderen waren...

Mijn opa hielp als jonge man in het café van zijn ouders, ook toen hij al getrouwd was en zelf een gezin had.

Een broer van opa, oom Piet, woonde aan de Eikenweg en was een bekende 'biljartmeester', hij gaf biljartlessen en speelde wedstrijden, die hij natuurlijk meestal won. Als ik vroeger aan iemand vertelde dat ik 'Koehof' heette kwam vaak de vraag:  'van de biljartmeester'?

Jammer dat oom Piet vaak te diep in het glaasje keek. De volgende morgen was hij dan niet te genieten en daarom vluchtte mijn oudtante het huis uit. Voor koud en regenachtig weer had ze zo haar eigen oplossing, ze ging gewoon in de wachtkamer van de huisarts zitten en liet iedereen net zo lang voorgaan totdat ze dacht dat de kust wel weer veilig zou zijn...

We noemden haar 'tante Natuurlijk', omdat ze in een gesprek alsmaar zei: "natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk," altijd drie keer, waar wij als kinderen dan natuurlijk om lachten. Ze verviel sowieso graag in herhalingen. Wanneer ze iets op de nieuwsdienst had gehoord of in de krant gelezen, wilde ze dat met oma bespreken en moest ze de vier hoge trappen opklimmen terwijl ze steunde: 'Ant, Ant', (zo werd oma genoemd) 'wat een toestand, wat een toestand'. En dat net zo vaak tot ze eindelijk boven was.

Het biljarten zit overigens in de familie, mijn vader heeft tot op zeer hoge leeftijd wedstrijden gespeeld en mijn oudste broer John, inmiddels alweer 79 jaar, is ook wat je noemt een 'biljartmeester'. Hij speelt wedstrijden en arbitreert.

Nee, achter de geraniumzitters waren en zijn het niet bij de familie Koehof.

Maar waar dit hele verhaal nu om draait, is dat ik uit de nalatenschap van mijn tante Roos deze foto kreeg en wie schetst mijn verbazing dat dit een foto is van 'Café Biljard DE AMSTELSTAD' aan de Kastanjeweg 22, waar ze 'Koninklijk Bier' verkochten!

Uit welk jaar de foto is weet ik niet precies en wat die mijnheer bij de muur in de Vrolikstraat verkoopt kan ik helaas niet ontcijferen.

Ik heb een vraag gesteld aan het Stadsarchief van en tot wanneer het café daar gevestigd is geweest.



Anneke Koehof ©

2019

ov

Mijn verhalen over de Kastanjeweg 

Lees ook: Mijn opa zong de opera

Lees ook: De ronde van de Oosterparkbuurt

Lees ook: Glijdend Terug naar Oost

Lees ook: De Tocht der Tochten in Amsterdam Oost 

Lees ook: Afscheid van Oost

lees ook: HET TASJE VAN OMA

lees ook: De beeldjes in de buffetkast

 

 

 

 

Alle rechten voorbehouden

1556 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Mijn opa zong de opera, hij had zijn uiterlijk mee wat dat betreft.  foto privébezit Anneke Koehof

Mijn opa zong de opera, hij had zijn uiterlijk mee wat dat betreft. foto privébezit Anneke Koehof

Mijn opa en Oma Koehof - Roders in hun geliefde Oosterpark.  Foto privébezit Anneke Koehof

Mijn opa en Oma Koehof - Roders in hun geliefde Oosterpark. Foto privébezit Anneke Koehof

3 reacties

Voeg je reactie toe
Ria Wenteler

Fietsenstalling

Ik ken dit alleen als fietsenstalling. Daar naast zat een slager. Aan de overkant de zaak waar je fietsen kon kopen. Bruikman woonde daar achter, de stalling was ook van hem. Ik heb om de hoek gewoond, 3e oosterrparkstraat vanaf 1956.

Anneke Koehof

OPOE SLOKKIE

Dank voor het compliment mar seldrijk-box.

Ik heb je inmiddels teruggeschreven, heb ik daarin ook de vraag gesteld of je familie bent van Dik Box, vroeger wonend op de Kramatweg en getrouwd met mijn tante Roos (Ria) Koehof en naar Vlaardingen verhuisd?

Verder even dit, in het verhaal heb ik het over mijn broer John die ook een zeer goede biljarter is. Daarom ben ik extra trots nu ik dit verslag lees van een biljartwedstrijd, geschreven door F.A. van Hoeve:

'Hierbij even aandacht voor een geweldige uitschieter van John! (Koehof). Hij opende met een onnavolgbare aquitstoot over 4 banden, wat een serie van 9 opleverde. Vervolgens maakte hij 23 en toen was het pauze. Zijn tegenstander Frans was echt wel toe aan een beetje rust want die had er al 3 gemaakt! De rust had John zeker goed gedaan want hij sprokkelde rustig verder met 4 en 8 waarna hij het uitmaakte met een serie van 14. Proviciat John! (20 juni 2020)'

Niet dat ik ook maar iets van het jargon begrijp, maar ik ben oprecht trots op mijn 80-jarige broer!

 

mar seldrijk-box

De Koehofjes van de Kastanjeweg.

Wat heb ik genoten van je verhaal en niet op de laatste plaats je schrijfstijl.. en je humor. Wil en kan je niet wat meer verhalen plaatsen van dit beroemde Café Koninklijke Bieren. Ik hoop zo dat je dit leest.  Hartelijk bedankt.

Vriendelijke groetjes

Mar Selderijk-Box