De Tocht der Tochten in Amsterdam Oost

De Tocht der tochten in Amsterdam Oost

Beste Ed,

Mijn oma woonde daar en toen zij is overleden kreeg mijn oudste broer de woning, omdat hij op dat moment bij oma inwoonde. Ik ben daar later bijgekomen, maar ik werkte en ging eigenlijk met niemand om daar.  Ik heb er ook niet zo heel lang gewoond. Mijn broer is er wel blijven wonen, later met zijn vrouw en zoontje. Ik weet wel dat op beide hoeken de firma Bruikman zat. Beneden was een fietsenstalling. Dus nee, het spijt me, ik heb geen Netty gekend.

Netty

Als je daar hebt gewoond op die hoek, dan zou je een meisje Netty moeten hebben gekend. Zij woonde dan bij jou aan de overzijde en had kleine krulletjes. 

Weet jij haar te herinneren?

groetjes, Ed

De tocht der tochten...

Dankjewel Rob!  Je bent en blijft mijn grootste fan!

Winterrrrrrrrrrr inderdaad!

Wie het heeft meegemaakt klappertandt bij de herinnering opnieuw. Dat lijkt me toch een mooie omschrijving. Maar zo prachtig en beeldend als jij dat kunt, nee, dat lukt mij niet. Wat een schitterend verhaal weer Anneke! Koud kreeg ik het ervan, koud, ijskoud! Maar toch ook een beetje warm, want je schrijft hartverwarmend. Doeiii.

De tocht der tochten in Amsterdam Oost

Inmiddels zijn we alweer vier jaar verder en toch leeft nog één van mijn tantes, de jongste uit het gezin. Ze wordt deze maand 97 jaar en de laatste Elfstedentocht is alweer 20 jaar geleden!

Laat staan die marteltocht van 1963.

Zou er ooit nog een komen?

De tocht der tochten in Amsterdam Oost

Op deze foto uit 1979 is het huis waar ik toen woonde goed te zien: Kastanjeweg 22 III.
Ik ben er begin 1963 vertrokken.
Het was er die winter steenkoud, logisch, het lag op het N/O! Nooit meer heb ik het zo koud gehad als daar. Mijn ooms en tantes werden daar geboren, twee tantes zijn nog in leven, 94 en 98 jaar! Het is een sterk geslacht, als ik hun genen heb, heb ik nog zeker een jaar of 25 te gaan...

De Barre winter van '62-'63

De Toch der Tochten in Amsterdam Oost
Werd op scheve schaats gereden
Geen sportliefhebber vond er troost
Omdat er danig werd afgesneden.

Het was toen immers stervenskoud
De snerpende wind blies uit het noorden
Menig deelnemer deed al snel heel stout
Omdat kroegen toch iets meer bekoorden.

De vaart boog rechts, de mannen links
En kluunden rap over het straatje
Dan snel de kroeg in voor wat flinks
Dat dacht ook toen Jan Rap en zijn maatje.

Radio Z-z-z-warte Z-z-zorro deed verslag
Stonden aan de kant koud bijkans te verrekken
Terwijl Jan Rap zijn maat nog een slokkie gaf
Zonder aanstalten om te vertrekken.

De gaten in het peloton waren niet op te vullen
Terwijl de sportieveling in de kroeg een slappe partij zat te lullen.
De avond viel en de tocht was uit, best wel kut voor Jan Rap en zijn maat
Waggelend op de schaats naar de finish toe, maar wel lekker over de straat.

Het eind in zicht onder de laatste brug, dus snel nog even op het ijs
Wie weet, lalde Jan, maken wij nog kans op nog een allerlaatste prijs
De dooi had plotsklaps ingezet, dus wat deed die slappe zak
Reed mooi bezopen met zijn maat in een groot en ijskoud wak.

Wie herinnert zich die barre winter niet, en niet alleen maar in Oost
Uit heel de stad kwam ouder en kind om door de Bio te worden getroost
De warme bioscoop lokte al van ver, heel Mokum liep zich uit de naad
Want iedereen die moest het zien: dat ijsstandbeeld van Jan Rap en zijn maat.

koude winter

ik was 9 jaar oud en had van sinterklaas een paar kunstschaatsen gekregen, schaatsen kon ik best wel goed en in die koude winter ging ik alleen schaatsen in het zuiderzeepark, maar alleen was het daar heel druk en ging ik op avontuur, op het nieuwerdiep helemaal alleen, toen het donker begon te worden begon ik toch wel bang te worden want ik wist het niet meer hoe ik thuis moest komen, gelukkig waren er mensen met een auto die mij veilig weer naar huis hebben gebracht, waar ik natuurlijk flink op mijn donder kreeg dat ik daar alleen was gaan schaatsen. ik had zo de schrik te pakken dat ik dat daarna niet meer heb gedaan., alleen nog schaten op de jaap edenbaan.

nog zo,n koude winter 1943

Je verhaal gelezen en ik voelde de kou ,Wat men dan moet doorstaan he is echt niet prettig
Wat hebben wij het dan nu goed he
Wij woonde in de Niasstraat ,hadden daar een erker ,want wij woonde op de hoek,in 1943 dat was ook zo,n bar koude winter ,maar wat ik mij daar van herinner is ,,dikke fluwelen gordijnen sloten de erker van de huiskamer af ,daar achter de gordijnen te gaan ,liet je wel uit je hoofd ,dikke ijsbloemen stonden op de ramen ,en als je als kind er tegen blaasde zag je de bloemen smelten ,de
huiskamer deur werd angstvallig dicht gehouden ,en moest je om de een of ander reden de kamer uit , sloeg men een sjaal om de nek en werd eral angstig geroepen ,ja maar de deur direct achter je dicht doen
voor je in de keuken was ,moest je een 7meter lange gang door ,en nergens als in de kamer kon gestook worden,wat een ellende eigenlijk he ,maar we zuijn toch groot geworden
men moest ozo zuinig wezen met de kolen zijn en om de ramp nog groter te maken ,de kit moesten wij gaan vullen ,op zolder een kolenkast was niet aanwezig en toch denk ik graag aan die woning terug