Hoe belangrijk was het Koor (2)?

Persoonlijke herinneringen aan het koor

In de enkele artikelen die zijn geschreven over Samuel en zijn koren gaat het toch vooral over zijn optreden buiten de synagoge. Ik heb het dan niet over de officiële recensies  maar over de persoonlijke herinneringen. Zo vertelt een zekere G. Maas over zijn herinneringen aan de jonge mannen op het Jonas Daniel Meijerplein die met de armen omhoog kniebuigingen moeten maken en plat op de grond moeten gaan liggen. Hij beschrijft wat hij daarvan vindt: “Het is een ongewoon schouwspel in dit Amsterdam, waar de vrijheid van een mens altijd zo hoog is aangeslagen. Het is een onwerkelijk beeld tegenover de Synagoge, waar het Joodse leven in volle vrijheid kon gedijen, waarachter de Bank, de Joodse Vleeshal, stond, waar in de oude Sjoel (Synagoge) de mannen onder Englander zulke prachtige Jiddische liederen zongen, die vele malen via de radio in de huiskamers van het Nederlandse volk doordrongen.” (Bron: De Waarheid van 10-02-1951)

Een andere herinnering is die van L. Ehrlich. Deze mijnheer Ehrlich herinnert zich nog een laatste concert in 1940: “Ik herinner me nog, o, ironie van het noodlot, dat op donderdagavond, 9 mei, een dag voor de Duitse invasie, gaf het beroemde Joodse Mannenkoor onder leiding van zijn eminente dirigent, wijlen de heer S. H. Englander, voor het Oost- Joods Verbond een concert van Hebreeuwse en Jiddisje liederen. Helaas voor de laatste keer! Vergenoegd ging men naar huis, niet vermoedende, dat over slechts enkele uren over Nederland de hel zou losbreken, waarbij ook het lot der joden zou worden bezegeld.”  (Bron: het NIW van 24-12-1965)

In het NIW van 1 mei 1970 schrijft een zekere J.Ph. Sijes over zijn herinneringen aan de bevrijding en zijn eerste stappen in bevrijd Amsterdam en over de ‘Grote Sjoel’: “Niets was er meer over van het vertrouwde beeld van de sjoel, waar ik voor de oorlog zo vaak op vrijdagavond de dienst had bijgewoond. In gedachten hoorde ik de stem van de kleine gecultiveerde chazzan Marokko en het koor van Sam Englander.”

(Bron: het NIW van 01-05-1970)

Terug naar de inhoudsopgave