Frits Slicht
Opnieuw een jubileum jaar
Het jaar 1939 is het jaar van het 25-jarig jubileum van Samuel als musicus, dirigent. Al op 21 januari komt het Zaans volksblad met een kort artikel en een klein interview met de dirigent. Hij geeft daarin te kennen dat hij eigenlijk niets ziet in dit soort jubilea. Maar volgens de krant is het wel degelijk bijzonder dat de pas 42-jarige dirigent al 25 jaar in het vak zit. Eigenlijk zou er in de maand januari al een herdenkingsconcert plaatsvinden. Maar door omstandigheden, onbekend welke, is dit uitgesteld tot een later datum.
Samuel vertelt aan de krant dat hij als dertienjarige jongen zijn eerste onderricht kreeg van de grote Victor Schlesinger. Als kind zong hij toen al, samen met zijn broer Louis, in het koor van de Rapenburger Synagoge. Hij weet zich verder nog goed te herinneren dat hij naar de grammofoon van zijn vader luisterde. Hij herinnert zich nog de uitvoeringen van de Tannhäuser ouverture en de ouverture Wilhelm Tell en dat hij als klein jochie stond mee te dirigeren. Nu hij zelf een zoontje heeft, ziet hij hem hetzelfde doen met de muziek die thuis wordt gespeeld. Die muziek, die eerste ervaringen hebben een onvergetelijke indruk op hem gemaakt. Dat beseft hij pas veel later als hij wordt gevraagd om in te vallen als de dirigent van de Nederlandse Opera plotseling verhinderd is. Zonder de partituur van Tannhäuser ooit gedirigeerd te hebben, stond ik plotsklaps voor het orkest. Maar de jeugdherinneringen bleken zo sterk te zijn dat het was of ik dit stuk altijd al gedirigeerd had en het noot voor noot uit mijn hoofd kon spelen.
De huldiging
Op 4 maart 1939 is de huldiging van Samuel vanwege zijn 25-jarig jubileum. De huldiging, georganiseerd door het mannenkoor Amstels Harmonie, vindt plaats in het gebouw Harmonie aan de Rozengracht te Amsterdam. Er zijn korte berichtjes van terug te vinden in bijvoorbeeld De Telegraaf. Het NIW besteedt ook aandacht aan het jubileum maar niet met een artikel, maar met een mooie foto van de jubilaris. Er moet wel worden bij gezegd dat het grote feest ter ere van de jubilaris dan eigenlijk ook nog moet plaatsvinden. Maar vereniging of koren kunnen zich maar moeilijk inhouden. Want aan het eind van de maand maart is het aan het mannenkoor Excelsior om Samuel te huldigen. Deze keer is de huldiging in Frascati. De voorzitter van het koor memoreert de goede samenwerking tussen koor en dirigent. Samuel en zijn vrouw worden uitbundig toegezongen. Ook de zangverenigingen ‘Streven naar Kunst’ en het ‘Westers Harmonie Korps’ zijn aanwezig en feliciteren de jubilaris en bieden elk een bloemenmand en fruitmand aan. Het zijn met andere woorden de kleine koren die een huldiging organiseren. Om voor mij onbekende redenen heeft de het de NIHS niet behaagd om aandacht te schenken aan het jubileum.