Anneke Koehof 
Kruis
Mijn favoriete kleur is rood en heeft op mij dezelfde aantrekkingskracht als een zilveren lepel op de diefachtige ekster.
Wanneer ik op zoek ben naar een boek zal een rode omslag of een rood detail daarin een belangrijke rol spelen bij mijn keuze; gelukkig ben ik zelden teleurgesteld in de inhoud.
In de inrichting van mijn huis is veel rood te vinden en in een tekst wordt het woord 'rood' er als het ware uitgelicht.
Ook als meisje was ik al dol op die kleur. Bij ons in de buurt was een soort Winkel van Sinkel, Priemus, waar ik een rood schemerlampje in de etalage ontdekte. Dat wilde ik kopen voor de verjaardag van mijn moeder, maar eerst moest ik het geld ervoor nog bij elkaar sparen. Bang dat het verkocht zou worden vroeg ik de eigenaar, die altijd in zo'n beige stofjas liep, het voor mij te bewaren. Dat was goed en hij deed zelfs nog iets van de prijs af.
Het was een hele lieve man en als ik er een boodschap moest halen knipoogde hij en wees naar het hoekje waar hij het lampje voor me had weggezet; op het prijskaartje stond met grote letters 'verkocht'.
Eindelijk was mijn moeder jarig en had ik genoeg gespaard, maar die dag viel op zondag...
Ik belde aan bij de vriendelijke verkoper die boven de winkel woonde en hij wilde mij bij uitzondering toch helpen, al was de winkel eigenlijk gesloten. Het zag er onverlicht ineens heel anders uit, lang niet zo gezellig en het was net alsof de rommeligheid meer opviel...
Mijnheer Primus verpakte het lampje voor me in zijn mooiste geschenkpapier.
Trots gaf ik het cadeau aan mijn moeder, ze pakte het uit en slaakte een kreet van afschuw.
'Je denkt toch niet dat ik dit ga neerzetten? We wonen hier niet op de wallen!'
Ik was diep teleurgesteld en begreep er niets van, hoe kon ze zo iets moois versmaden?
De volgende dag, op maandag, bracht ze het lampje terug naar de winkel en ruilde het voor een snijbonenmolen, een groene...
Anneke Koehof © , januari 2014
ov
