Anneke Koehof 
Reacties op mijn vraag over D-Day en de daaropvolgende hongerwinter in Nederland.
Nel Hoogvliet :Mijn Vader was een Canadese Bevrijder en is daar (invasiestranden AK) geweest maar hij wilde daar niet over praten, het was te erg wat hij daar had ervaren. Hij was toen een jongeman, maar gelukkig nog in leven, anders was ik er niet geweest. Ik ben van 1946. Ik ben erg trots op hem en heb 38 jaar naar hem gezocht. Ik was 50 jaar toen ik hem ontmoette. Drie jaar een heerlijke tijd met hem gehad. Zijn as heb ik hier thuis, dat geeft me rust.
Jo Stasse : Om met de schillen te beginnen daar maakte mijn moeder soep van en van de bloembollen maakte ze een tulband. Ik zat nog op de kleuterschool en dan gingen we met de hele school, op het Galileiplantsoen in de Watergraafsmeer, naar de Hogeweg. Daar was ook een school en daar werden onze pannetjes gevuld en ook wel in de Lorentzschool en in de Copernicusstraat, waar we met mijn moeder eten gingen halen.
Mijn vader en mijn oom gingen met een handkar aardappelen halen. Onderweg hielden de Duitsers ze aan en moesten ze in een rij meelopen. Mijn tante kwam huilend bij mijn moeder om te vertellen dat mijn oom en vader opgepikt waren. Mijn moeder huilde 'ik zie mijn man niet meer terug'. Na een paar dagen stond mijn vader voor de deur. Hij vertelde dat hij uit die rij was gegaan en voor een huisdeur zogenaamd aan stond te bellen. Mijn oom is uit de stapvoets rijdende trein gesprongen met nog iemand en heeft maanden bij een boer gelogeerd. Dus die is ook weer veilig thuisgekomen. Zo komen er weer allerlei herinneringen boven...
Mirjam Dorsman: Aardappelschillensoep eten. Walgelijk, ik heb nooit meer aardappels in de schil gegeten.
Bep Hermans : Dat hebben we thuis ook allemaal gegeten.
Hennie Schenkel: We waren blij dat we iets kregen. Suikerbieten, daarvan kreeg je pijn in je keel als je er veel van at.
Willie Baker : Ik ging met een pannetje naar de kleuter school maar ik vond die aardappelschillensoep niet zo lekker.
Pauline Dorhout:Interessant hoe je ervaringen doorwerken. Mijn vader was dol op reuzel, omdat hij zich van de oorlog herinnerde hoe heerlijk zijn buik voelde als hij dat kreeg. Zelf ben ik dol op ongeschilde aardappelen en eet ik liever bruin- dan witbrood, maar eten laten staan kan ik niet. Dat was in ons gezin compleet taboe; mijn beide ouders hadden genoeg honger geleden om dat niet te kunnen verdragen.
Willie Grauwelman: Wij hebben suikerbietkoekjes gegeten en tulpenbollen. mijn moeder wist er nog iets eetbaars van te maken, de koekjes smaakten best nog lekker ook en dan met een pannetje naar de eetzaal toe voor aardappelsoep. Dat was walgelijk door de schillen en het zand dat er nog in zat. Ook het brood dat je kreeg was van dat kleffe plakdeeg, niet om te eten, maar als je honger hebt dan eet je wel. Wat was het lekker toen we de pakketten kregen. Witbrood uit Zweden, heerlijk was dat! Ik weet nog dat ik (ik was toen net 14 jaar) op de Zeeburgerdijk stond en dat de mensen naar de lucht keken. Ik hoorde geronk aankomen en de mensen gingen in eens juichen. Wat er toen naar beneden kwam! Onze redding pakketten met voedsel. We hadden niets meer te eten. Wat een heerlijk wit brood en chocolade, blikjes melk, wat er nog meer in zat weet ik niet meer zo precies. Het werd wel eerlijk verdeeld door de burgerwacht. Dat wittebrood heb ik daarna nooit meer gegeten. Stoorzender...
Nol en Hennie Dam : Ja zeker uitdelen van wit brood bij het Tropenmuseum, ik proef het nog als ik er aan denk
Marja Aan 't Goor: Dit verhaal van mijn vader deed nogal de ronde in de familie. Hij was met zijn fiets met houten banden de polder ingegaan voor voedsel en hij had voedselbonnen weten te ruilen tegen aardappelen. Zwaar vermoeid kwam hij een paar dagen later aan mét fiets en mét aardappelen. Toen hij vlak bij huis op het Iepenplein aankwam, geboden een stel Duitsers de boel in in beslag te nemen. Weg fiets, weg aardappelen...
Rob Spel:
De liefste tante van de hongerwinter
Bertie Braeken:
Pannekoekje, lekker hè? - Geheugen van Oost
Sinaasappels uit Israël - Geheugen van Oost
Olga Bozua :
Mijn moeder bleef naar mijn vader zoeken! - Geheugen van Oost
6 juni 2019
OV
