Pannekoekje, lekker hè?

De soldaat zei dat hij zelf thuis ook zo'n kleintje had dat hij zo miste...

Verteller: Bertie Braeken
Oosterparkbuurt

Operatie Overlord was tijdens de Tweede Wereldoorlog de codenaam voor de invasie door de westerse geallieerden in het door Duitsland bezette West-Europa. 'Operatie Overlord' begon op 6 juni 1944 met de grootste amfibische invasie in de geschiedenis. Het was het begin van de bevrijding van West-Europa. (Wikipedia) Duizenden soldaten, onze bevrijders, verloren hierbij het leven. Voor het westen van Nederland was het nog niet zo ver, we moesten eerst nog een verschrikkelijke hongerwinter door zien te komen... Misschien zijn er onder u mensen die hier nog herinneringen aan hebben vroeg ik op onze FB-site. Dit is het derde verhaal, van Bertie Braeken

Bertie Braeken en haar moeder in Het Oosterpark (eigen foto1944).jpg

Bertie Braeken en haar moeder in Het Oosterpark (eigen foto1944).jpg

Hongerwinter 1944-1945

Bij de St.Barbaraschool stonden vuilnisbakken met aardappelschillensoep, daar ging mijn moeder met een pannetje heen. Het was vies, maar het vulde wel je buikje.

Ik kreeg dagelijks een verpleegster thuis voor de wonden op mijn hoofd door waterpokken.

Het advies van de verpleegster was : “Mevrouw Braeken, Bertie haar hoofd moet helemaal kaal, anders zal het niet genezen.” En daar gingen al mijn blonde krullen, ik zag ze op de krant die onder me lag, vallen. Mijn moeder kreeg olie van de apotheek, en mijn moeder, die heel vindingrijk was, had van de olie een paar pannenkoekjes gebakken op de kookbus. Mijn moeder was van het delen, en bood de zuster een pannenkoekje aan en ik zei: “pannenkoekje lekker he, van olie van de theek.”

“Wat zegt ze nu,” vroeg de zuster. Mijn moeder gaf maar geen uitleg. Het verhaal ging nog jaren de familie door.

Toen ik daarna met een kale kop naar school ging, riepen de andere kindjes ‘moffenhoer’ naar mij. Ik schaamde mij zo voor die kale kop.

Mijn moeder loste het op door mij met een mutsje naar school te sturen, aan de zijkant hingen 2 blonde krulletjes en ook een op mijn voorhoofd, dat had de verpleegster zo geknipt, zodat het net leek of ik nog haar had.

Ik heb nog een oude foto uit de oorlogsjaren in het Oosterpark. mijn haar was toen net wat gegroeid.  Mijn moeder en ik zaten op een bankje en er kwam een Duitse soldaat naast ons zitten. Mijn moeder wilde weg gaan, maar de man zei ...dat ik een Germaans gezicht had, dat hij zelf thuis ook een kleintje had dat hij zo miste. Heeft u genoeg eten, vroeg hij. Nee, zei mijn moeder, we hebben honger. Hij bood aan om eten te brengen in het café op het Dapperplein. Nee, zei mijn moeder, dat neem ik niet aan. Dat heeft ze ook niet gedaan, ondanks de honger. Een paar dagen later is ze in dat café gaan vragen of er eten was gebracht. Ja....dat was zo. Maar niemand kwam het ophalen en dus hadden ze het verdeeld.

Bertie Braeken

6 juni 2019.

 

Ga voor de compilatie naar:

Compilatie van reacties over D-day en de voor het westen van Nederland nog volgende hongerwinter.

Alle rechten voorbehouden

393 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Voedselpakket mei 1945, foto van Luus Paternotte, beschikbaar gesteld aan Bertie Braeken

Voedselpakket mei 1945, foto van Luus Paternotte, beschikbaar gesteld aan Bertie Braeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe