Het paradijs van de toekomst
Ik vond de verjaardagsavondjes bij ons thuis in de Baweanstraat altijd opwindend. Terwijl de tantes en omes met een taartje op schoot in een kring gingen zitten, verdween ik onder de tafel met zicht op enorme dijpartijen en roze onderbroeken.
De kruimels die in mijn richting vielen plukte ik van het tapijt en ik luisterde naar de gesprekken. Ze hadden het over de terdoodveroordeling van de Rosenbergs. En mijn moeder vertelde het verhaal over de vlag. Dat was die week nog een heel gedoe geweest of eigenlijk had ik voor het eerst een ruzie van mijn ouders meegemaakt.
Mijn vader was thuisgekomen met wat hij noemde een vlaggenstokhouder.'Ik heb er meteen een vlag bij gekocht,' zei hij.'Hoe bedoel je, een vlag?' vroeg mijn moeder.“Nou, onze nationale driekleur, voor Koninginnedag volgende week.' 'Als je dat maar uit je hoofd laat,' had mijn moeder gezegd, 'Als je dat doet hang ik 1 mei mijn rooie vlag uit het raam.'
De familie bemoeide zich ermee, vooral ome Klaas en ome Theo, die beiden in het verzet hadden gezeten. Ze lachten mijn vader een beetje uit. 'Fijn dat je zo dol bent op Juul, ze waren er ook echt voor ons hè? In '40 – '45 bedoel ik.'Tante Toos nam het op voor mijn vader: ' Laat die man toch van zijn koningshuis houden en zijn prins Bernhard, heb jij daar last van?'
'Nee maar dan mag zij op de dag van de arbeid haar rooie vlag uitsteken, toch?'
Ik wist stiekem dat mijn ouders het hadden bijgelegd, de afspraak was: helemaal geen gevlag, volgende week.
'Maar jij wilt dus op vakantie naar Moskou,' hoorde ik ome Gerard tegen ome Klaas zeggen. 'Gaan we treiteren?' zei die. 'Nee echt, dat hoorde ik van de week van je zoon.' 'Ik zou daar inderdaad wel eens willen rondkijken, 'gaf ome Klaas toe, 'het paradijs van de toekomst.' 'Wat nou, paradijs? Man, ze kreperen daar.' 'O ja? O ja? Dan lees jij de krant zeker niet.' 'Nee, niet dat leugenblaadje van jou!'
'Weet je,' zei ome Klaas, 'of nee, dat weet jij natuurlijk niet. Maar in elk geval schijn je in Moskou 's ochtends als je de deur uitkomt zo op een lopende band te kunnen stappen die je dan naar je werk brengt. Zo kunnen ze de hele stad door.' 'Ja hoor,' schaterde ome Gerard, 'een lopende band, man je bent niet goed bij je hoofd.'
Ik genoot onder mijn tafelkleed.
Jaren later, toen iedereen het wat beter kreeg, is ome Klaas nog eens naar Moskou op vakantie geweest.Hij schijnt zwaar gedesillusioneerd te zijn thuisgekomen.
Rob Spel ©