Joods Amsterdam en het Koningshuis (1924 – 1940)

In zijn functie van koorleider van het synagogaal koor heeft Samuel meerdere malen mogen optreden voor het Koningshuis, het Huis van Oranje. Binnen de Joodse gemeenschap was groot enthousiasme voor het Koningshuis. Verjaardagen van Koningin Wilhelmina werden groots gevierd, een bezoek van haar aan de Joodse gemeenschap zo mogelijk nog groter. Behalve met het synagogaal koor heeft Samuel ook met het jeugdkoor van Mogein Dowied opgetreden voor de Koningin en haar gevolg. Hierna volgen een aantal hoogtepunten uit deze relatie, een relatie die na de Tweede Wereldoorlog behoorlijk verstoord is geraakt!

Koningin Wilhelmina in de Grote Synagoge

Het eerste hoogtepunt is de ontvangst op 1 april 1924 van Koningin Wilhelmina in de Grote Synagoge. Volgens een artikel in het NIW van een week later heeft de Koningin haar grote bewondering uitgesproken voor het Koor van de Grote Synagoge. Bewondering, zo stelt de schrijver, die grotendeels te danken is aan het leiderschap van de dirigent: S.H. Englander. Vol lof is hij voor de man onder wiens leiding het Koor tot grote hoogte is gestegen. De schrijver vindt het daarom gepast om nog maar eens een woord te wijden aan de achtergronden en de opleiding van Samuel. Hij heeft veel geleerd en opgestoken van mensen als Israël Olman, maar nu is hij zelf een inspiratie voor anderen. Een citaat uit dit lange artikel: “Op zijn beurt heeft hij bijgedragen tot de vorming van den eerw. Heer Duque als gazzan. Ook bij synagogale feesten elders vonden zijn praestaties als koorleider . waardering, zoo te Deventer, Haarlem, Rotterdam e.a. Bekende gazzoniem, als Lewinsky en Sirota waren vol lof over zijn bekwaamheden als koorleider en als accompagnateur. Sirota had hem zelfs gaarne als zoodanig op zijn tournee in Amerika medegenomen. De voordracht van Joodsche liederen met Rabbie als zanger en Englander aan de piano geeft steeds veel te genieten. De burgerlijke pers is eveneens vol lof over muzikaliteit, die hij als koordirigent bij zangwedstrijden en concerten ten toon spreidt. Te Alkmaar genoot hij de eer, aan H. M. te worden voorgesteld.” (Bron: Nieuw Israëlitisch Weekblad van 11-04-1924)

Ondanks alle lof, heeft de schrijver nog wel iets te wensen. Hij hoopt dat ‘de heer Englander’ meer studie gaat maken van de oudere synagogale muziekliteratuur. Daar is in zijn ogen nog weinig van te merken geweest. Hij verwacht dat Samuel dit nog wel zal doen en gaat er vanuit dat hij deze verwachting gaat waarmaken.

Terug naar de inhoudsopgave