Samuel Englander in De Vrijdagavond van 19-11-1926 (a)

Samuel heeft een aantal kritische opmerkingen gemaakt en niet alleen ten aanzien van het Rabbinaat. Hij is ook tamelijk scherp over de houding van het publiek. Het gaat dan over het mee- of vooruitzingen van het publiek in de synagoge. Maurits Hamburg, de interviewer, vraagt zich namelijk af of hij dit niet vervelend vindt.

Het antwoord van Samuel: “Ja, verbazend hinderlijk, 'k zou er heel anders tegenover staan, als ik weten zou, dat 't koor het publiek maar alleen de melodie zou moeten leeren. En dan zou onze voorbereiding ook heel wat gemakkelijker zijn. Maar dat is gelukkig niet de bedoeling en 't zou ook niet ten goede komen aan 't peil van den dienst. Maar als je daar vele uren van ingespannen repeteeren aan een stuk hebt gewijd, als je dus je best doet, den Joodschen koorzang zoo hoog mogelijk op te voeren, dan, als 'n nummer eenige bekendheid heeft verworven, is de „hulp" van 't publiek voor de executanten verbazend hinderlijk en enerveerend". (BRON: De vrijdagavond; joodsch weekblad jrg 3, 1926, no 34, 19-11-1926)

Samuel is nog niet klaar met zijn opmerkingen over het publiek. Dat komt mede door de vraag of het publiek wel het belang of de waarde van het synagogaal koor inziet.

Hij reageert als volgt: “Over 't algemeen genomen geloof ik van wel, al staan, daartegenover onhebbelijkheden zooals ik zooeven al zei en 't leegstroomen van 't gebouw halverwege een Jigdaluitvoering. 't Doet ook weleens onaangenaam aan, dat, bij een festiviteit, als de gazzen genoodigd is, 't koor meestal vergeten wordt". (BRON: De Vrijdagavond; joodsch weekblad jrg 3, 1926, no 34, 19-11-1926)

Samuel is niet de enige die zich aan het luisterend ‘publiek’ stoort. Dit blijkt een paar jaar later als een verslaggever van het Nieuwsblad van het Noorden opmerkt dat een deel van het publiek zich hinderlijk gedroeg. Dit deel liep onder de nummers gewoon heen en weer en liet het ook niet na om gewoon te praten of lawaai te maken. Ik denk dat Samuel het hier grondig mee eens is geweest. 

Extra: Het Jigdal is een kunstig lied dat de Dertien Geloofspunten van Maimonides bevat. Het zijn de dertien belangrijkste grondslagen van de Joodse godsdienst (bron: Stichting Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands). Ze zijn geformuleerd door de grote codificator en godsdienstfilosoof Maimonides (1135-1204).

Terug naar de inhoudsopgave