Frits Slicht
Betrokkenheid bij de nieuwe tijd kan Samuel niet ontzegd worden. Bij meerdere bijeenkomsten m.b.t. de Joodse vluchtelingen, de Joodse identiteit en het antisemitisme is hij met een koor aanwezig. Zo ook bij bijeenkomst georganiseerd door de ‘Verenigde Joodsche Comités Amsterdam-Oost’. De bijeenkomst heeft tot doel het Joodse leven in Amsterdam Oost te bevorderen. De resultaten zijn goed, zoals blijkt uit de meer dan goed gevulde grote zaal van het gebouw van de HWV (Roetersstraat)
En op 1 april 1940 is Sam met Harpe Davids aanwezig op een grote bijeenkomst van de Stichting tot verdediging van de culturele en maatschappelijke rechten der Joden (S.J.R.) in Bellevue. Van deze bijeenkomst is een rondschrijven bewaard gebleven. Bijeenkomst in Gebouw Bellevue, onder het motto: In Nederland geen rassenhaat. Met Harpe Davids in: het Centraal blad voor Israëlieten in Nederland van 28-03-1940 
Tot slot
Met Harpe Davids en ‘zijn andere koor’ Amstel’s Mannenkoor Harmonie neemt Sam deel aan een zogenaamd ‘weldadigheidsconcert’. Het initiatief voor dit concert is genomen door de Gemengde Zangvereniging Amsterdam. Op zondag 3 november 1940 zal het concert plaatsvinden in Carré. Het theaterorkest van Carré onder leiding van John Brookhouse Mac Carthy zorgt voor de instrumentale omlijsting. Het doel van het concert is geld inzamelen voor het Vondelpark. Wat is namelijk het geval? De monumentale hekken van het Vondelpark moeten nodig worden gerestaureerd. Het plan is om dit werk te laten doen door 25 werkloze smidsgezellen tegen een geldend loon. Daarmee wordt er werk gecreëerd en het geeft deze gezellen de gelegenheid hun vakbekwaamheid te onderhouden.
Het concert is een groot succes, een groot cultureel succes in ieder geval. Of er daadwerkelijk ook veel geld is opgehaald, is niet duidelijk. Het slot van het concert is heel bijzonder. Het slot bestaat namelijk uit een massale samenzang. De drie koren én het voltallige publiek verenigen zich in de uitvoering van Simon Abramsz's “Hollands Liedje". Deze uitvoering staat onder leiding van ‘zangleider’ Klaas Sixma. Volgens Anton ter Steege in de krant De Tijd was het een groot succes. Het is niet ondenkbaar dat dit onschuldige kinderliedje door het publiek werd gezien als een vorm van verzet, een protest tegen de Duitse bezetting.
Voor zover bij mij bekend, is dit het laatste openbare concert onder leiding van Samuel Englander. Wel zijn er nog de synagogale concerten. Openbare verkoping van de piano van Harpe Davids, bron: Het Nationale Dagblad: voor het Nederlandsche volk (de NSB krant) van 22-11-1941 
Het koor had een eigen piano, deze werd op 25 november 1941 verkocht in ‘een openbare verkoping’.