Even verder weg zie je onder de brug de grootste half-pipe van Nederland, althans ten tijde van de constructie.
Linksaf loop je verder langs het Amsterdam-Rijnkanaal, tijdens mijn schooljaren het drukste kanaal van Europa genoemd en dat zo vlakbij, kort daarvoor door koningin Juliana geopend. Men had er lang aan gewerkt.
Loop even door en je ziet de Leeuwen van Zeeburg, vier identieke liggende leeuwen 2 aan 2 tegenover elkaar. Ten tijde van het veel smallere Merwedekanaal dat daar vroeger lag waren er ook 4, die waren 2 aan 2 verschillend. De Noordoostpolder, waar de echte leeuwen na het begin van de verbreding tot Amsterdam-Rijnkanaal aan waren geschonken (Amsterdam wilde ervan af, ga eens kijken in Emmeloord) had slechts één mal; de Emmeloorders wilden die echte echt voor geen prijs kwijt. Maar daardoor zijn de kopieën hier nu alle 4 hetzelfde. Gezien de breedte van het kanaal tegenwoordig zijn ze nogal onooglijk.
Met de leeuwen rondom het Centraal Station hebben ze niets uitstaande.
Er liepen daar maar weinig mensen, want niemand weet dit allemaal. Ik ook pas sinds kort.
Keer terug op je schreden en sla direct rechtsaf naar een gazon met speelvoorzieningen. Langs de barak-achtige woningen daar bereik je de straatweg. Linksaf loop je vlak langs de herberg. Misschien ontmoet je een bewoner daar.
Rechtsaf sta je weer op de Westelijke Merwedekanaaldijk (een hele mondvol, maar zo heet die). Die is breed genoeg.
Loop even door als je kunt naar de informatieborden links van je over het Sluiseiland dat daar lag als een obstakel; schepen konden er maar net langs. Een nieuwe woonwijk zal ernaar genoemd worden ( Sluisbuurt). Lees de teksten. Kort en goed: het Merwedekanaal kon je daar afsluiten bij noodgevallen, men vertrouwde de Oranjesluizen niet helemaal. Voor zover bekend is die sluis nooit in gebruik geweest, het was een reservesluis. Op het daartoe aangelegde eiland in het kanaal stonden allerlei bouwsels. Ten behoeve van de vierbak duwvaart moest het Amsterdam-Rijnkanaal verbreed worden en haalde men het hele eiland weg. Later herinnerde iemand zich ineens die leeuwen. Archiefonderzoek was nodig voor men erachter kwam waar ze gebleven waren…
Later probeerde men zesbak duwvaart uit. Dat gaf te veel deining. Afgeketst.
(Dankzij corona heb je voor alles tijd, ook om die uitstekende teksten te lezen. Doen!)
Over de dijk lopend lijkt het water ter weerszijden van de dijk op verschillende hoogten te staan. Dat is schijn. Je kunt trouwens daar in het Nieuwe Diep in de zomer mooi zwemmen. Dat kunnen ze moeilijk verbieden (hoogstens wegens de waterkwaliteit). Nu waren er al twee dappere zwemsters.
Lees verder:
