Het stompje staart gaat als een razende heen en weer. Moeder Eend is trots op haar pasgeboren pulletje en wil het ons laten zien. Vader Eend staat er wat verloren op enige afstand bij. Hij vertrouwt het niet helemaal. Het kleintje loopt vol vertrouwen achter Moeder Eend aan en een piepgeluid laat merken dat zij het met Moeder Eend eens is. Het is een gelukkig drietal, het Eendengezin, daar aan de rand van de vijver.
Het is een week later als wij weer bij de vijver komen. Van ver zien we al dat er iets mis is. Dichterbij gekomen, ligt daar op het asfalt Vader Eend. Geen beweging is er in het bruingroene verenkleed. We naderen het en zien dat de vogel kennelijk is aangereden. Zijn ingewanden puilen eruit. Het is hard aangekomen.
Mogelijk heeft Vader Eend met doodsverachting zijn kroost en Moeder Eend willen beschermen bij het oversteken van de rijweg. Helaas is hij over het hoofd gezien door de bestuurder van de auto en heeft het niet overleefd.
Aan de kant van de weg zit Moeder eend met haar Pul verslagen te wachten. Zij beseft dat er van Vader eend geen hulp meer te verwachten is. Haar staartstompje laat zij roerloos hangen en het kleintje geeft geen enkel geluid. Zonder Vader Eend zullen zij het verder moeten zien te rooien. Het leven is hard, ook voor eenden.
