Frits Slicht
Lea Rimini
De familie Rimini heeft een andere herkomst. De vader van Lea, Samuel, is wel al in Amsterdam geboren. Hij is diamantsnijder van zijn beroep. Maar haar grootvader Joseph is in Londen geboren, dit blijkt uit zijn overlijdensakte. Joseph heeft in ieder geval nog een broer, Alexander, deze is ook in Londen geboren. Hun vader Jacob, de overgrootvader van Lea, is geboren in Verona (Italië), maar komt in Amsterdam te overlijden op 18 april 1824 op 94-jarige leeftijd. De conclusie dat zij via Londen naar Nederland zijn geëmigreerd, ligt voor de hand. Lea is geboren op 31 oktober 1856 en overleed op 13 december 1936.
Dit huwelijk, tussen een Englander en een Rimini, betekent ook een huwelijk tussen twee stromingen binnen de joodse gemeenschap: Asjkenazisch en Sefardisch. Twee stromingen die toen niet zo makkelijk ‘mengden’. Voor het gezin van Nathan Englander is het geen probleem. Dit blijkt ook uit de huwelijken van een dochter (Judith) en een zoon (Jacques), ook zij trouwen met een Sefardische partner. Nathan en Lea krijgen samen 11 kinderen waarvan er drie (de drie eerstgeborenen) op zeer jonge leeftijd overlijden (Eliazer, Samuel en Marianne). Daarna volgen: Eliazer, Judith, Marianne, Meijer, Esther, Jacques, Samuel Henri (Sam) en Louis. Dat namen van vroeg of jong overleden kinderen terugkeren bij later geboren kinderen was toen, in Joodse gezinnen in ieder geval, niet ongebruikelijk.
Na de geboorte van Samuel zal het gezin nog enkele malen verhuizen. Tot 29 april 1905 wonen ze in de Plantage Franschelaan (nu: Henri Polaklaan). Daarmee heeft Samuel in ieder geval nog een bijzondere gebeurtenis kunnen bijwonen. In mei 1900 is ‘De Burcht’, het bondsgebouw van de ANDB, klaar. Op nummer 9 van de Plantage Franschelaan zullen voortaan onder andere de belangrijke vergaderingen van de ANDB worden gehouden. Daarmee zijn het gezin Englander en het bondsgebouw buren van elkaar. Buren met geluidsoverlast, geluidsoverlast van de bouwwerkzaamheden. Mogelijk heeft vader Nathan dat voor lief genomen, hij was tenslotte al vroeg lid van de ANDB. Het zal hem misschien wel van trots hebben vervuld dat ‘zijn vakbond’ bij hem in de straat zo’n indrukwekkend pand gaat neerzetten. En indrukwekkend is de Burcht ook zeker geworden. In mei 1900 is het feest voor alle leden van de ANDB en dus ook voor vader Nathan. De krant Het Volk wijdt een mooi artikel aan de Burcht. Hieronder een fragment:
“Een burgt van den arbeid! Zwaar op elkander getast liggen de roode reuzenmoppen, waaruit de vesting is opgebouwd. Men ziet het ze aan: ze zijn voor de eeuwigheid; ze getuigen van onwrikbare, harde kracht, van vasthoudendheid en ernst ' En boven, hoog boven is de burgt gekroond met kanteelen, waarvan de geduchte vormen verborgen zijn achter sierlijke uitschulpingen. Symbool van eenheid rijst de toren daaruit, vierkantgeweldig boven den ingang..”
Bron: Het Volk: dagblad voor de arbeiderspartij van 28-05-1900