Getogen in oost (3)
Ook tijdens het Sinterklaasfeest van 1954 lag ik in het sanatorium voor tbc-patiëntjes (Paviljoen 10) aan de Zeeburgerdijk. Voorafgaande aan het bezoek van de goedheiligman zelf, gingen de meeste kinderen naar de hal waar een goochelaar op zou treden. Ik mocht alleen mee als mijn ontlasting er goed uitzag. Dat was niet het geval. Het was te bleek, zelfs hier en daar wit. Een zuster greep in en zei dat het misschien wel de laatste keer was dat ik zoiets mee zou maken.
Ik werd de hal in gedragen (lopen was ik verleerd) en op een van de stoeltjes gezet met een zuster vlak in de buurt.
Het werd een drama. De goochelaar vroeg wie van de kinderen het beste zijn ogen open kon houden. Hoe erg ik ook mijn best deed om dat juist niet te doen, de man koos mij uit. Ik werd met stoeltje en al op het podium neergezet en de engerd met zijn grote zwarte mantel vroeg wat ik in mijn oor had zitten. ‘Niks,’ piepte ik en tot groot enthousiasme van mijn lot genootjes stak hij een grote bos papieren bloemen de lucht in. Ik was helemaal over mijn toeren.
Toen Sinterklaas langs de bedden kwam, was hoofdzuster Blauw (of Blaauw) in de buurt om mij te helpen met het uitpakken van het cadeautje.
Bijschrift bij de foto: 5 december 1954 met Sinterklaas en hoofdzuster Blauw (of Blaauw?). Misschien leeft ze nog. Kent iemand haar?
Dit verhaal is de weergave van een van de reacties geschreven door John Toxopeus onder zijn verhaal Getogen in Oost