Getogen in oost (6)
Ik werd herenigd met mijn ouders, broers en zussen (Pieter, Nel, Gustaaf en Lenie), die op de Linnaeuskade woonden, 51 hs. tegenover de gashouders en het dierenasiel. Mijn slaapkamer lag aan de achterkant van het huis, waar je uitkeek op tuinen.
Tijdens het speelkwartier hoorde ik de kinderen van de Hogewegschool. In de herfst en in de winter kon ik op de arm van mijn moeder tussen de bomen door, de speelplaats zien. Naar school, dat leek met het mooiste wat er was, want ik was een leergierig ventje (nog steeds). Maar eerst moest ik aansterken en opnieuw leren lopen. Onze huisarts, dokter Kaan die op de Arntzeniusweg, een zijstraat van de Linnaeuskade, woonde, zei tegen mijn moeder: “Veel met hem wandelen, mevrouw, daar waar het stinkt naar de mest.”
Waar nu het Science Park is, stonden vroeger boerderijen en graasden koeien. Daar heb ik vele kilometers afgelegd. En daarna nog verder, onder de spoorbrug door naar Voorland, de voetbalvelden, en nog verder naar stadion De Meer, waar Ajax speelde.
Kort geleden ben ik wezen kijken hoe het er nu, zestig jaar later, uitziet.
Dit verhaal is de weergave van een van de reacties geschreven door John Toxopeus onder zijn verhaal Getogen in Oost
