Wanneer 'ben' je Amsterdam Oost ?

Wanneer ben je Amsterdam Oost? Ja eigenlijk weet ik dat ook niet goed.

Ik ben er niet geboren. Ik ben geboren in het WG, mijn ouders woonden in de Toldwarsstraat. Toen ik een paar maanden was, kregen ze een woning in de Madurastraat. Het nummer weet ik niet, maar mijn moeder zei altijd boven de kapper, vlakbij de Borneostraat.

Herinneringen heb ik er niet aan, alleen een paar foto’s van mij als kindje van een jaar,
mijn eerste verjaardag en een fotoserie die mijn ouders van mij hebben laten maken. Ik en mijn pop, ik en mijn knuffeltje, ik met een bal, dat soort foto's.

Toen ik ongeveer twee en een half à drie jaar was, kregen mijn ouders een woning in de 1e Atjehstraat, 32 huis.
Daar heb ik veel en leuke herinneringen aan. Mijn vriendjes en vriendinnetjes, het buiten spelen, maar ook aan de buurt op zich. Iedereen was je oom of tante, en je speelde met elkaar ongeacht je huidskleur of geloof.

Ik at bij mijn vriendjes en zij aten bij mij. Het was dan wel niet halal , maar geen moslim kind kreeg bij ons varkensvlees. Dat deed je niet, uit respect.

Hoe verknipt mijn jeugd verder ook was (thuis) ik kreeg wel normen en waarden mee. Je had respect voor anderen. Kwetste niemand en je gedroeg je. Deed je dat niet dan wist je dat er straf kwam. Werd je door een buurman ter verantwoording geroepen, gilde je niet van krijg de ……. maar je luisterde naar wat hij zei en hoopte  dat hij niet naar je ouders ging, want dan kreeg je straf. Nou ja soms dacht je innerlijk wel man loop niet te zeuren, maar zeggen was iets wat je echt niet deed.

Maar het was ook leuk. Met de hele straat luilak vieren. Belletje trekken en deuren aan elkaar knopen. Oude fietsen over de weg leggen en zingen het zal je fiets maar wezen, en oh zoveel meer.

Kreeg je bij het belletje trekken een emmer koud water over je heen dan wist je dat dat kon gebeuren. En je vader of moeder ging echt geen verhaal halen bij de dader want dan had je dat verdiend.

Viel je en had je een gat in je knie, dan ging je niet naar de EHBO, nee,  je kreeg er een lading jodium over en een pleister, en hooguit een snoepje als troost, daar werd je hard van.

Spelletjes doen zoals hinkelen verstoppertje enz. was vaste prik. Bijna de hele dag (als je niet op school was of moest slapen) speelde je op straat.

Feest was het als je je zakgeld had gehad en naar Con Brio in de Javastraat snelde om de tophit van dat moment op een singeltje te kopen. Het restant belandde dan bij de snoepwinkel van Jacq. de Wit en met je single en een zak snoep ging je weer naar huis.

Mijn vader zei altijd: 'Sparen? Fina heeft wel een spaarbank, nee twee zelfs. De ene in de Javastraat en de andere in de Balistraat'.

Natuurlijk ging ik ook nog naar school. Ik was een late leerling. Anders dan nu, mocht je pas naar school als je 4 was en dan pas de eerste schooldag van het jaar. Ik werd in oktober 4 en mocht dus pas een jaar later naar de kleuterschool.

Mijn moeder was er een poos niet en ik logeerde bij mijn grootouders in de 2e Oosterparkstraat. Ik mocht met mijn neefje mee naar de St. Barbaraschool. De juf was juf Kroesse, verder weet ik er amper meer wat van. Het duurde ook niet zo lang, een maand of vijf, zes, en ik mocht maar voor halve dagen.

In september ging ik naar de kleuterschool in de Riouwstraat. Binnen een week had mijn moeder grote ruzie met mevrouw Wijmans en binnen 3 maanden was ik daar alweer weg. Ik ging naar de kleuterschool op de Zeeburgerdijk, mevrouw de Zoete was daar mijn juf. Ik herinner me haar als heel erg lief.

Daarna ging ik naar de lagere school. De 1e Elthetoschool in de Riouwstraat. Alleen daarover zou ik een boek kunnen schrijven. Over het algemeen heb ik het daar super gehad. Alleen die 5e klas met meneer Groendijk...

Mijn moeder vond daarna dat ik maar in Zuid op school moest en dat was een ramp. Ik voelde me er helemaal niet thuis. In de tweede klas (Gymnasium) viel ik thuis mijn knie uit de kom. Twee jaar ellende en amper naar school kunnen volgden. Ik bleef dan ook prompt zitten, ik zag of hoorde nooit iemand of iets van die school, dus blijf dan maar eens bij. Ik hield het daarom in 1978 voor gezien en liep met mijn vader over de Polderweg en vroeg mag ik hier niet naar school? Mijn vader vond het prima en in 1980 haalde ik daar mijn diploma.

Ondertussen waren we verhuisd naar de Riouwstraat 11. Daar speelde ik niet meer buiten, ik had het te druk en voelde me te oud. We gingen goed met de buren om. Er woonden 8 gezinnen op de trap en allemaal van andere origine. Dus ja multicultureel zoals men dat nu noemt.

In 1980 ging ik de verpleging in en kreeg een paar jaar later mijn eigen etage in de Riouwstraat 17, op een hoog. Wat was ik trots. Ik werkte op diverse plekken in Amsterdam om uiteindelijk mijn ZV opleiding te doen in Amstelhof (nu De Hermitage). Daarna ging ik bij de gespecialiseerde gezinsverzorging werken in Zuid en later in Diemen en de Watergraafsmeer.

In 1988 wilde ik wat anders, schreef me in bij een woningbouwvereniging en ging bij PTT Post werken. Ik kreeg een woning in de Banne 1 in Noord.

Op een familiefeestje werd ik gekoppeld aan Appie en dat klikte buitengewoon. In 1989 gingen we samenwonen en een jaar later trouwden we. We verhuisden een aantal keren en kregen 2 zonen. Alex in 1991 en Dani in 1995. In 1998 verhuisden we weer terug naar Oost. Tweede Atjehstraat 19 deze keer. Weer in een multiculturele straat. Iets van 68 nationaliteiten in één straat! Het voelde super. De straat was heel leuk, er werd van alles georganiseerd van straatspeeldagen en bbq’s tot versierde vuilcontainers. En natuurlijk het boek over de straat.

Helaas was er ook een groot verdriet. In 2002 bleek mijn man ziek. Hij had een hersentumor. En ondanks 2 operaties en bestralingen , is hij in oktober 2003 overleden.

De hele straat leefde mee. En vooral van de naaste buren kreeg ik veel steun. (Anders dan van de mensen die altijd hadden geroepen we zijn er voor je) Maar we hebben het met behulp van goede vrienden gered.

In 2007 werd het, wat al een tijdje speelde, nu realiteit : RENOVATIE.

We vertrokken toevallig als een van de eersten, want ik vond een groter huis en in een leuke buurt. Het was wel jammer van de banden die we hadden gekregen met mensen, maar de echte goede banden bleven, ook al zien we elkaar nu niet meer zo vaak.Nu woon ik net achter de Wibautstraat en kijk uit op de vroegere Amstelbrouwerij.

De buurt is veranderd, niet allen de straten en huizen. Maar ook de mensen. Er komen steeds meer mensen die op zichzelf leven. Ze groeten je maar verder….

Ik ben nog ouderwets. Nee ik koffieleut niet elke dag bij iemand anders, ik kom eigenlijk niet zo vaak op visite., maar ik kijk wel om me heen. Doe de boodschappen en kijk om naar mijn wat oudere buurtjes. Help als ik kan, en ja, ik erger me ook wel aan bepaalde dingen.

Ik voel me nog steeds thuis in Amsterdam Oost. Heb vrienden en kennissen in alle lagen en groepen en wil dat ook zo houden.

Herinneringen zijn leuk, ik vind het ook leuk om via fb weer mensen te herontdekken,of juist nieuwe mensen te leren kennen, of te zien dat dingen die jij vroeger hebt meegemaakt ook door anderen zo zijn ervaren, of juist niet. Ik hou van eerlijkheid en lol trappen, maar het moet wel leuk blijven. Niet kwetsen, niet beledigen. En elkaars mening respecteren.

Waar ik een hekel aan heb? Aan mensen die liegen en draaien, mensen die al snel naar het woordje discriminatie grijpen als het niet gaat zoals ze willen, mensen die een grote mond hebben en het over respect hebben, terwijl ze zelf geen greintje respect hebben voor een ander.

Ach we zijn allemaal mensen, en ook ik maak fouten, maar geef het dan ook toe.

'Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Een oubollige spreuk misschien, mijn oma zei het al. Maar wel heel waar!