Bij ons thuis was Sinterklaas het mooiste en meest belangrijke feest van het jaar.
Mij ouders, ook al hadden ze niet veel te besteden, maakte er altijd iets moois van.
Ik kan mij een Sinterklaas avond herinneren van ten ongeveer 65 jaar geleden. Ik was zes jaar.
Als jongste van de drie kinderen was ik de enige die nog in SN geloofde. Mijn twee broers, de een zes en de ander 12 jaar ouder dan ik speelden het spel mee.
Die bewuste avond zat ik op schoot bij mijn vader, in de leunstoel, voor de kolen kachel en wachtte op de dingen die komen zouden.
We zongen uit volle borst.
Mijn oudste broer zei opeens dat hij, ondanks het feest, die avond toch naar zijn avondschool moest.
Natuurlijk vond ik dat heel erg maar het was niet anders.
Toen hij eenmaal de deur uit was en wij weer aan het zingen waren werd er opeens op de deur gebonsd en zagen wij een hand met handschoen die door een kier in de kamerdeur begon te strooien.
Een poosje later stapte mijn broer weer binnen en zei dat het een vergissing was en dat de avondschool toch niet door ging.
Ik huilde en zei hem dat ik het zo erg vond dat hij er niet bij was toen Piet gestrooid had.
Ik kan er, nu nog, verdrietig over worden. Ook al weet ik dat hij de hoofdpersoon van het feest was.
(zie onderstaande reactie)
