In de oorlog had hij tuberculose gekregen en had men de aangetaste linkerlong in drie verschillenden operaties platgelegd. Daarvoor moesten eerst ribben weggezaagd worden anders kon de chirurg er niet bij. Details weet ik niet, maar volgens mijn oma is mijn vader er weer bovenop gekomen doordat hij altijd aan sport had gedaan en gezond had gegeten. Hoewel hij al jong in het eerste van Archipel speelde, moest hij het korfballen opgeven.
Ik heb mijn vader daarom alleen maar als begeleider en coach gekend. Ondanks dat hij dus veel minder longinhoud had, is hij z’n hele leven naar zijn werk gefietst. Dat was sociale zaken, eerst in de Marnixstraat, daarna de Lutmastraat en de laatste jaren voor zijn pensionering helemaal naar Van Vlaardingenlaan en terug naar de Zeeburgerdijk.
Roken werd hem natuurlijk ontraden door de dokter. Een enkele keer stak mijn vader toch een sigaret op, een Old Mac. Die kocht hij bij Oom Piet, de sigarenwinkel aan het begin van de Molukkenstraat. En ik weet dat er een buitenreclame van Old Mac, een lichtbak als verlicht pakje, hing bij een sigarenzaak op de hoek van de Sarphatistraat en de Kazernestraat. In mijn herinnering heeft mijn vader niet meer dan twee pakjes gerookt, maar het zal wel wat meer zijn geweest. Later rookte hij een enkele keer een sigaar, als er bijvoorbeeld een vergadering bij ons thuis was.
Net zoals het gewoon was dat Johan Cruijff en Piet Keizer graag rookten, was dat ook bij korfballers het geval. Men wist wel dat het niet gezond was, maar dat de sigarettenindustrie rokers bewust verslaafd maakt, was nog niet bekend. Vroeger moest je je soms een wegbanen door de rook in sportkantines. Gelukkig is roken daar nu verboden, waardoor het jongeren moeilijker gemaakt wordt om verslaafd te raken aan het roken. Daar is nu het mobieltje voor in de plaats gekomen.
De sigarenzaak van Oom Piet was naast de garage van Paanen: zie ook hier.