Henk Penseel
De familie van Nees van Eekelen had de crematieplechtigheid op 5 juni 2023 klein gehouden. Precies een maand later stonden groepjes, voornamelijk Archipellers, weer in de aula van de Nieuwe Ooster om afscheid te nemen van Siet Neef. Beiden waren buren op de Zeeburgerdijk. Enkelen hadden via via gehoord van het overlijden van Nees, dat dus een maand eerder had plaatsgevonden. Hij was een echte Archipelicoon. Jarenlang had hij in het eerste team gespeeld, dat bijna elk jaar moest vechten om een plaats in de hoogste afdeling van de korfbalcompetitie, maar er toch altijd maar in bleef.
Nees is nog even voorzitter geweest, maar we herinneren hem het meest als speler en trainer. In zijn tijd speelden we nog met drie vakken in de Makassarstraat. De lijnen van het aanvals- en verdedigingsvak lagen in de goot tegen het hek. Dat is de reden dat Archipel in 1972 verhuisde naar sportpark De Weeren in Noord. Als je in de hoofdklasse speelde moest er om het terrein minimaal een meter ruimte zijn met een afrastering. Daar mocht het publiek staan.
In die periode speelde Nees in het eerste team, meestal in de eerste verdediging. Als we tegen Rohda (Amsterdam) speelden, dan stond hij tegen Kees van Lunteren. En was het Ons Eibernest (Den Haag) dan stond hij tegen Theo van der Zee. Ook Danaïden uit Leiden was soms onze tegenstander. In de link staat het wedstrijdverslag met een naar de bal reikende Nees. Eén keer mocht Archipel zich kampioen van Nederland noemen, toen zij microkampioen werden. Later heette dat zaalkorfbal (met twee in plaats van drie vakken) en alleen in de winter werd gespeeld. In 1973 wonnen we met 13-12 van Ons Eibernest. Nu is alles, op het veld en in de zaal, twee vakken.
Nees woonde met zijn ouders in de Menadostraat. De vader van Nees, die ik alleen maar sigaarrokend ken, maakte tassen. Nees nam het bedrijf over en nu weer zijn zoon Ronald. Het was eerst alleen maar een fabriek, waar ook enkele dames van Archipel werkten. Mijn vader hielp hem bij de administratie. Later kwam daar een kraam bij op de Dappermarkt, waar Ronald nog steeds staat. De firma Van Eekelen sponsorde ook het eerste team met leren sporttassen.
Een aantal keer is Nees ook trainer van het eerste geweest. De bond ging trainers opleiden die voor een fikse vergoeding de trainingen verzorgden. Nees deed het gratis en dat was fijn voor de verenigingskas. Maar uitjes werden wel vergoed. Die moesten wel ‘verdiend’ worden door de spelers en speelsters. Want Nees was voorstander van de Rinus Michels-methode: afbeulen. Zo ging het eerste met reserves trainen aan het strand. Niet om te zonnen, maar om de duinen op en af te rennen. Want alleen met een goede conditie kon je presteren.
Hennie en Nees hadden behalve Ronald ook een dochter Cathy, die op jonge leeftijd is overleden. Hun kleindochter trad nog enige jaren in de voetsporen van opa Nees en korfbalde bij OKV. Bij die club in Oostzaan trok Archipel in toen het in 2002 de vlag streek.
