Verdriet om mijn overleden zoontje

Verteller: Senay Inan
Auteur: Senay Inan
4 Reacties
's Gravesandeplein, Oosterparkbuurt

Hij is begraven op een Islamitische begraafplaats in Amsterdam.

Omer omer, elf maanden in mijn bed. 1986

Omer omer, elf maanden in mijn bed. 1986

Alle rechten voorbehouden

In 1980 ben ik vanuit Turkije naar Nederland gekomen. Ik kwam met mijn vader en moeder, twee broers en twee zussen in Amsterdam West te wonen. In 1985 ben ik getrouwd met mijn man, die ook in Nederland woonde. Na onze verhuizing naar Amsterdam-Oost hadden we het niet gemakkelijk met onze Nederlandse buren. Ze kwamen almaar klagen over het geluidsoverlast van ons bezoek. En op een dag hadden ze zelfs de politie erbij gehaald! Ik zag toen voor het eerst een politieagent en ik was erg verbaasd dat ze het probleem zo wilden oplossen! Maar mijn man heeft toen met de buren gesproken en daarna was het probleem opgelost. De politie was echt niet nodig geweest.
Na ons trouwen kregen we al snel een zoontje, Omer. Wij waren erg blij, maar erg verdrietig toen we hoorden dat hij niet gezond was. Zijn hartje functioneerde niet goed. Toen hij elf maanden oud was, is hij overleden. Hij stond op de wachtlijst voor een operatie, maar dat heeft hij niet gehaald. We hebben daarna een heel verdrietige tijd gehad. Ons zoontje ligt nu begraven hier in Amsterdam, in Osdorp op een Amsterdamse begraafplaats waar een Islamitische afdeling is. Met het Slachtfeest en het Ramadanfeest gaan we met de hele familie naar hem toe. Met mijn man en met mijn drie zonen, die ik na mijn overleden zoontje nog gekregen heb.

Alle rechten voorbehouden

2837 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
A,. de Bruyn

gestorven zonen

geachte dames:
heel treurig te lezen over het verlies van Uw zonen, veel sterkte toegewenst!

Leon

Re: Hennie van Schie

Hennie van Schie, 20 nov 08, 21:24
Ook ik heb mijn zoon vier jaar geleden
verloren en drie dagen voor zijn 36ste
verjaardag is hij begraven. Zeker elke
moeder komt daar nooit meer overheen. Soms
als ik een klein jochie zie met een lekker
ondeugend snoetje en bruine ogen komen al
die herinneringen aan mijn eigen knulletje
weer boven zoals hij was. Het maakt niet uit
of ze 1 jaar of 50 jaar zijn het is je eigen
kind dat ooit een deel van je was en zal
blijven, dat je hebt gekregen, gevoed
verzorgd en groot gebracht. En dan gebeurd
er dit en denk je wel eens alles wat ik voor
hem gedaan heb is dus v oor niets geweest.
Troost zul je nooit vinden alleen wanneer je
zelf gaat. Aan elke dag zit er een triest
kantje dat zachtjes meewappert en niets is
meer hetzelfde als voorheen. Mijn enige
troost is dat ik een mooie zwarte haarlok
heb afgeknipt en bij me draag het enige
ECHTE tastbare van hem.Ik wens U vanuit mijn
moederhart sterkte toe en .....U bent in dit
vreselijke verdriet niet alleen.

Wat ontroerend mooi, een haarlok afknippen. Dat zou ik ook doen. Maar hopelijk nooit, want m'n kinderen leven nog (en blijven dat hopelijk voordat ik dood ga).

null

Hennie van Schie

Ook ik heb mijn zoon vier jaar geleden verloren en drie dagen voor zijn 36ste verjaardag is hij begraven. Zeker elke moeder komt daar nooit meer overheen. Soms als ik een klein jochie zie met een lekker ondeugend snoetje en bruine ogen komen al die herinneringen aan mijn eigen knulletje weer boven zoals hij was. Het maakt niet uit of ze 1 jaar of 50 jaar zijn het is je eigen kind dat ooit een deel van je was en zal blijven, dat je hebt gekregen, gevoed verzorgd en groot gebracht. En dan gebeurd er dit en denk je wel eens alles wat ik voor hem gedaan heb is dus v oor niets geweest. Troost zul je nooit vinden alleen wanneer je zelf gaat. Aan elke dag zit er een triest kantje dat zachtjes meewappert en niets is meer hetzelfde als voorheen. Mijn enige troost is dat ik een mooie zwarte haarlok heb afgeknipt en bij me draag het enige ECHTE tastbare van hem.
Ik wens U vanuit mijn moederhart sterkte toe en .....U bent in dit vreselijke verdriet niet alleen.

Een bezoeker

Karin

Heel onroerd heb ik je verhaal gelezen. Ik ben zelf net op mijn 42ste voor het eerst oma geworden van mijn nu drie maanden oude kleindochtertje. Verschrikkelijk om een kindje te moeten verliezen. Maar jullie mogen trots zijn op jullie hele mooie zoon, en weet dat we ooit weer bij ons overleden geliefden zullen zijn. Veel sterkte met het soms wel oneerlijke leven. Groetjes en veel liefs Karin.