Als iemand een plekje verdient op het Geheugen van Oost is het wel meester Smeenk. Hij woonde wel niet in Oost, maar was jaren hoofdonderwijzer op de 1e Elthetoschool in de Riouwstraat. Het was een heel bijzondere man. Mijn eerste herinnering aan hem is op mijn eerste schooldag. Wat had ik er naar uit gekeken! Al mijn vriendjes zaten al op de lagere school, maar ik was een ‘late’ leerling en moest dus nog een jaartje wachten. Maar die ochtend in september mocht ook ik eindelijk naar school gaan. Maar wat was ik zenuwachtig! En toen stond daar bij de ingang die man… hij had wit haar en een vriendelijk gezicht en hij kende mijn naam! Ik was op slag helemaal niet bang meer.
Door de jaren heen bleef hij mijn grote vriend. Ik (en eigenlijk alle kinderen) kon altijd bij hem terecht met mijn grote en kleine verdrietjes. Elke ochtend werd begonnen met een psalm en een verhaal uit de bijbel. Tijdens zo’n ochtend zat hij eens tegelijkertijd een mandarijntje te pellen. Hij vertelde hoe belangrijk zijn geloof voor hem was en toen hij uitverteld was, tilde hij de mandarijnschil op. "Kijk," zei hij, "zo belangrijk is het nou. Zelfs een schil wil het vertellen." En wat zagen we, de schil had de vorm van een kruis gekregen.
Ook toen ik al van school af was, bleven we contact houden. Eerst was het nog rapport laten zien aan de meester. En wat was hij dan trots op je! Later toen hij gepensioneerd was, belden we wel eens en een kaartje werd altijd op 5 december gepost, want de 6e was hij jarig. Zo gingen de jaren voorbij. Helaas is hij in 1990 overleden, maar vergeten doe ik hem niet. Onze meester, mijn vriend.
Meester Smeenk
Vergeten zal ik hem niet, die bijzondere man.
5004 keer bekeken