Job de Voddenboer

Mijn vader was een echte handelaar, het was wel niet zijn beroep maar iedereen kende hem toch in de buurt. Bijna niemand wist dat hij Jacob van der Weide heette, maar als je om Job de Voddenboer vroeg, zeiden ze "o, die woont daar." Dat daar was eerst de Eerste Atjehstraat, hoewel het toen nog niet zo groots was als later. Pa werkte toen nog bij de NDSM in Noord en dat handelen was zuiver een hobby. Hij dreef mijn moeder weleens tot wanhoop. Een van de verhalen daarover was dat ze net een mooi stereomeubel hadden gekocht, zo’n houtenkast met een radio en pick-up. Mijn moeder was er trots op, totdat na een week de bel ging, een maat van mijn vader met een tv. Ja, die kwam hij even ruilen voor die stereo, had hij met mijn vader afgesproken. En mijn moeder wist van niets. Woest was ze! Maar wij hadden toen wel als een van de eersten tv!
In de jaren 1970 verhuisden we naar de Riouwstraat, pa was ondertussen afgekeurd na een ongeval op zijn werk en zijn hobby groeide. Hij had zijn eigen winkeltje in de tuin! Hij had een grote schuur gebouwd en die stond vol met van alles en nog wat. Je kon niet zo raars verzinnen of hij had het wel. Als hij niet aan het handelen was, zat hij voor de deur, vaak in gezelschap van diverse buurtbewoners. Toen de woningen daar gerenoveerd werden, verhuisden ze naar de Madurastraat, daar handelde hij haast niet meer. Veel buurtbewoners dachten ook dat hij was overleden. Maar hij overleed pas in april 2003, 78 jaar oud.