Poes kwam vier jaar geleden uit het asiel bij ons. Ze had ons uitgekozen, ‘een mandjespoes’ zeiden ze. Na ongeveer twee weken besloot poes dat haar mandje passé was. Zelfs door middel van verlokkingen als snoepjes in haar mandje was ze daar niet meer in te krijgen. Poes ontpopte zich als een buitenpoes die bij ons huis op IJburg de bomen in en uit rende, door het riet struinde en graag de buurt verkende. Het proces van mandjes- naar buitenpoes ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Ze is op een avond toen ze in het park uit wandelen was bijna gegrepen door een grote hond. Ze wist te ontsnappen door in een split second met een ware kamikaze sprong door de smalle spijlen van het hek de gracht in te springen. Gelukkig lag er een boot waar ze op terecht kwam. Of ze dat wist? Of die keer dat er een zwaan in het park liep en bij ‘haar’ boom ging staan. Ze stormde er op af maar kwam nog sneller teruggerend toen de zwaan minzaam naar haar siste.
Ze heeft een vriend, een dikke rode kater met een melksnorretje. Hij komt haar vaak halen. Dan zit hij voor de deur en wacht met engelengeduld. Ze heeft namelijk niet altijd zin in hem, hij kan namelijk wat opdringerig zijn. Als ze in een goede bui is dan staat ze hem een kopje toe en gaan ze op pad. Zij voorop, hij er achteraan. Dan laat ze hem zien wat zij allemaal kan: nóg hoger de boom in, een nóg sneller sprintje of op de boot uitdagend liggen rollen in de zon. En hij zit daar dan in bewondering naar te kijken.
Saskia Swart geeft het estafettestokje door aan ....
-----------------------------------------
Terug naar de "index" van "Het estafettestokje"