Lopend of met rolschaatsen onder gebonden werd het overige Amsterdam ontdekt, wat toen een stuk kleiner was dan nu.
Eén van de mooiste plekjes buiten Oost is ongetwijfeld Artis. Nou ja voor ons hoorde het bij Oost, alleen de Muiderpoort stond er nog tussen.
Op een mooie dag hadden mijn broer Piet (14) en ik besloten een bezoekje aan Artis te brengen. We waren hier wel eerder geweest maar dat was altijd in September, dan liep je voor 1 kwartje door het draaihek. Nu hadden we geen rooie cent, dus zat er niets anders op dan over het hek te klimmen.
Over de brug voorbij de Muiderpoort sloegen we rechtsaf een doodlopend straatje in tussen de dierentuin en gebouwtjes welke werden gebruikt als opslagplaats van Artis. (Dit straatje is nu afgesloten door een hek).
Hier zag je geen kip en toen aan de andere kant van het hek even niemand liep kon het klimmen beginnen.
Piet eerst en nadat hij aan de andere kant van het hek veilig was geland was het mijn beurt. Ik klom naar boven en draaide mijn lichaam over het hek.
Ratzzzzzzzzz, mijn mooie lange jas (deze was pas een aantal jaren hiervoor door Piet gedragen) bleef ik aan een scherpe punt hangen. Vanaf de zak tot aan de zoom liep een grote scheur.
Maar…… we waren binnen en door nonchalant de flarden onder de arm te draperen en de hand in de broekzak te laten rusten, konden we zonder op te vallen langs de dieren.
Over de weg naar huis deden we zo lang mogelijk. Nou we kwamen van een koude kermis thuis terwijl we toch alleen maar naar Artis waren geweest.
Wim Verschut
Wim Verschut geeft het estafettestokje door aan Jasperina Timman
-----------------------------------------
Terug naar de "index" van "Het estafettestokje"