Ondanks een grote speeltuin in de Transvaalbuurt was ook de straat ons speelterrein. Gewoon op straat spelen was o.a. knikkeren, tollen en hoe- pelen, dit gebeurde meestal met een oude fietsvelg, en natuurlijk voetbal- len. Dit laatste was, ondanks het toen nog weinige verkeer, niet toegestaan. Kwam de politie in zicht dan klonk de kreet ”juuuuuuuuut” en moest de bal zo snel mogelijk weggemoffeld worden. Zelfs op het gras bij de spoordijk
Maar het bleef natuurlijk leuk om dingen te doen die niet mochten. Zo werden door het ene vriendje van thuis lucifers meegepikt, ik zorgde voor een paar aardappels en een ander nam dan wat zout mee. Dan liepen we via het Krugerplein door de Schalk Burgerstraat en gingen het kippenbruggentje over, naar het (toen nog) open veld in de buurt bij boerderij de Vergulden Eenhoorn. In de winter kon je hier heerlijk schaatsen op de bevroren plassen als het ijs op de ringvaart nog niet stevig genoeg was. Ook bezochten we wel eens het verderop gelegen tuincomplex ”Klein Dantzig” om een appeltje of peer te gappen. Nu echter gingen we fikkie stoken, de aardappel werd aan een stok geprikt en dan boven de vlammen gehouden totdat deze goed heet en pikzwart was. De verbrande schil was er zo vanaf te krabben en na het overvloedig bestrooien met zout werd deze heerlijke pieper naar binnen gewerkt (De (de patatgeneratie bestond nog niet). Van mijn moeder mocht ik absoluut niet bij vuur in de buurt komen en zeker geen fikkie maken. Het is nog steeds vreemd dat, toen ik thuis kwam, ze mij precies kon vertellen dat ik bij vuur was geweest.
Het leek haast wel of zij dit aan mij kon ruiken. Voor straf zonder eten naar bed, maar ja, ik had al gegeten.
Buiten spelen in de Transvaalbuurt in de jaren 50
Voor straf zonder eten naar bed, maar ja, ik had al gegeten.
3155 keer bekeken